Deze pagina is onderdeel van de miniserie Cotswold Way 2024.
Tijd om op te staan! Vandaag hebben we één specifieke bus te halen, omdat die lijn ook echt maar één keer per dag rijdt. Dus op tijd aankleden, ontbijten en op naar de bushalte. In opnieuw een kwartier rijden we naar Winchcombe. We rijden het stadje in op het moment dat de in schooluniform geklede kinderen naar de basisschool worden gebracht. Wij parkeren op de Back Lane Car Park, direct achter achter de Winchcombe Abbey basisschool. Vanaf hier is het vijf minuutjes lopen naar de bushalte Old Police Station.
Net als gister zijn we ruim op zijn. We spelen ons Raad-de-stad-spelletje in de al felle ochtendzon. Zou je in het OV met je Nederlandse pinpas kunnen betalen? Of moeten we nog het centrum in om Britse ponden te halen? We geloven het wel en wachten tot de bus er is. Lijn 606, richting Chipping Campden. Daar is die al. Nog even betalen… en dan blijkt geen van de pinpassen, of NFC apps, of wat dan ook te werken. Na vele pogingen zegt de chauffeur: “O, common, hop on my bus. I’ve got to go!“. We mogen mee. Het zint ons toch niet helemaal dat we zonder te betalen mee mogen en proberen tijdens de rit nog mogelijk vergeten opties van buitenlandbetalingen of iets dergelijks op te zoeken in de apps op de telefoon.
Bij het dorpje Alderton, waar we ook hadden overnacht, is er een korte pauze voor de chauffeur. Hij neemt zelf tien minuutjes rookpauze buiten in de zon, en wordt vergezeld door een vapend paardenmeisje uit de bus. De pauze is voorbij en de chauffeur stapt weer in. We geven aan graag nogmaals te proberen te betalen. Na wederom meerdere pogingen lukt het steeds niet. En dan tovert Baudien nog een vergeten Visa card uit de portemonnee. En die werkt wel. Gelukkig, wij hebben betaald. Vijf minuten later worden we netjes afgezet aan de rand van Stanton bij de North Turn bushalte. Stanton, waar we gisteren waren geëindigd na onze eerste wandeldag op de Cotswold Way.
Stappend van Stanton naar Stanway
We zijn klaar voor dag twee. Net buiten Stanton loopt de route opnieuw omhoog, door een mooie glooiende schapenweide. Wanneer het even later iets rustiger is met de beestjes besluiten we bij een ruimere vlakte opnieuw even te drone-vliegen. Patrick laat de drone op en we maken een aantal shots en video trails van de omgeving hier tussen Stanton en Stanway.
Via het kleine dorpje Stanway, bij een dichte kerk en een voormalige watermolen, steken we de weg over en krijgen opnieuw een flinke beklimming in zicht. Over de paadjes, bochtjes en trappetjes vinden we een weg naar boven. Het is wederom prachtig weer en we zijn blij dat het niet regent op de anders waarschijnlijk uitdagende route. Als we boven zijn nemen we kort de tijd voor een broodje. Het is inmiddels ook precies het middaguur. Patrick maakt met het imposante uitzicht hier op 300 meter boven zeeniveau nog een paar laatste drone-beelden en dan lopen we verder.
We steken de van boven afgeplatte heuvel over en komen aan bij Cromwells Seat. Een beeld waar oorspronkelijk zou uitkijken op de Hailes Abbey, zo’n 150 meter lager. Maar door de begroeiing staat dit deel van de heuvels voornamelijk in de bomen. Via een bospad dalen we verder af en komen een kilometer of twee verder op aan bij de ruïne van Hailes Abbey. Het terrein is gesloten, dus we mogen het nu niet bezoeken. We brengen we een kort bezoekje aan het kerkje aan de overkant van de weg. Hier wordt net een klein groepje rondgeleid, waardoor we wat kennis meekrijgen over de 12e eeuwse fresco’s, het orgel en andere geschiedenis en aankleding. Een noot in het gastenboekje, en we stappen door.
Na Hailes Abbey volgt de route de heuvels langzaam in een paar kilometer naar het stadje Winchcombe. Onze finish is bij de St. Peter’s Church aan de zuidkant van het plaatsje. Bij de White Hart Inn nemen we een afsluitend drankje. En dan is het tijd om te verhuizen. Vanmorgen alles ingepakt in Alderton, maar ons volgende huisje staat in Prestbury, Cheltenham.
We komen aan in een wijk met een Amerikaans aandoende uitstraling. Allemaal vergelijkbare huisjes met één verdieping. Dezelfde asfalt weggetjes, dezelfde stoepjes. Bij binnenkomst even opfrissen en dan stappen we opnieuw in de auto. We willen namelijk het stadje Bourton-on-the-water bezoeken. Dit ligt 40 minuten verderop in de Cotswolds en wordt het Venetië of Giethoorn van de Cotswolds genoemd.
Als we daar aankomen lijkt dat wel in de buurt van de geschepte verwachtingen te liggen. Hele mooie huisjes. Een riviertje door het dorpje. Maar ook veel en veel te veel souveniershops en fotograferende toeristen. Leuk plaatsje, maar eigenlijk een beetje een domper. Na een rondje door het dorpje besluiten we te gaan eten bij de Italiaan. Uiteraard eten we pizza! Na het eten nemen we nog even een kijkje bij de St. Lawrence Church. Een mooie kerkje met een bijzonder begroeide begraafplaats. Op een informatiebordje staat aangegeven dat ze bewust de oudere delen van de begraafplaats voorzichtig teruggeven aan de natuur door er nauwelijks nog te maaien.
Tijd om te gaan. Terug in Cheltenham doen we nog een boodschap bij de grote Tesco. Een toetje voor de avond. Ontbijt, brood en drinken voor de komende dagen. En dan terug naar ons huisje. We chillen nog even en maken ons daarna klaar voor de nacht.
