Vandaag opnieuw naar Hasselt, voor een eerste dag op de Jacobsweg Nieumeghen! Twee weken geleden stonden we nog te blauwbekken in het bushokje. Maar nu is het prachtig zonnig weer en belooft het zo’n 24 graden te worden. We carpoolen richting Zwolle, maar nemen voordat we daadwerkelijk de wandeldag starten eerst nog de afslag naar Genemuiden. De vorige wandeling konden we helaas niet de stempel bemachtigen, dus die pakken we nu nog even mee. Dan rijden we door naar Zwolle en nemen de bus naar Hasselt.
We kunnen beginnen aan het tweede deel van ons wandelavontuur over de Jacobswegen naar het zuiden. Het eerste deel, het Jabikspaad, kon onderweg worden vereeuwigd met een stempel. Jammer dat dit tweede deel, de Jacobsweg Nieumeghen, van Hasselt naar Nijmegen geen stempels kent. Zonder vermaken we ons vast en zeker ook wel, maar het voegt wel echt iets toe aan je wandeltocht. De leuke plekjes waar je komt, de kleine interacties. Als het goed is is de route na Nijmegen straks wel weer met stempels.
Geen stempels, maar wel weer een tekening van Baudien. Voor onze eerste etappe op de Jacobsweg Nieumeghen heeft ze de Kievitsbloem getekend. Een bijzonder paarskleurig hangend kelkje aan een groene steel, die volgens de wandelgids hier lokaal ook de Zwolse tulp wordt genoemd omdat hij voorkomt in de uiterwaarden rondom Zwolle. Zelf heb ik deel twee van de cryptische opdracht van vorige keer meegebracht, en geef aan dat op de plaatsen waar we de Vecht zullen tegenkomen er hints worden uitgedeeld.
Bij het oude stadhuis maken we een startfoto en dan zijn we echt begonnen. Via de Ridderstraat steken we de gracht over en komen even later aan op de Stenen Dijk. Deze monumentale dijk is aan de voormalige zeezijde, nu het Zwarte Water, opgemetseld over ruim 1 kilometer lengte. Bij het gemaal Streukelerzijl mogen we rechtsaf en vervolgen de route verder over de dijk. Het mooie weer trekt meerdere wandelaars, wielrenners en motorrijders naar deze plek waardoor rust en herrie richt zo nu en dan abrupt aflossen.
Wanneer we even later in de buurt van wat bosjes komen zien we een mevrouw gehurkt zitten. Is ze bezig met een Number 2? Gelukkig blijkt ze met andere bedoelingen de dijk afgedaald te zijn: ze heeft namelijk een paar wilde Kievitsbloemen gespot! En die zet ze op de foto. Wat leuk en toevallig dat wij op de dag dat Baudien ze heeft getekend, ze ook in het wild weten aan te treffen. Uiteraard maken wij ook een paar mooie foto’s en gaan dan weer verder.
Na buurtschap Genne komen we aan bij Haerst. De wandelgids geeft aan dat een pontje je hier tussen 1 mei en 1 september naar de overkant kan brengen. Mei zijn we nog niet, maar we wagen een gokje. Hoewel ik wel al had gelezen dat dit Nederlands oudste authentieke handgetrokken veer zou zijn die nog intact is, betwijfelen we de werkzame staat wel een beetje. Een paar verzopen vlonders en een tuinbankje op een vlot is alles wat hier is. Wel jammer dat we het niet kunnen gebruiken, dus moeten we gebruik maken van een kleine omleiding. Wel is dit de plek waar we de Vecht zien, dus is het tijd voor hint nummer 1: Passiebloem.
Na zo’n anderhalve kilometer komen we ten hoogte van de Ikea van Zwolle onder de snelweg A28 door, en passeren dan met een hoge brug de Vecht. Tijd voor hint 2: Molen. En het bericht: Waar de bloem en molen samenkomen mogen de enveloppen worden geopend. Langs een bedrijventerrein en voetbalclub komen we opnieuw aan bij een watertje. Hierlangs mogen we rechtsaf verder richting het centrum van Zwolle. En dan komt er een oude molen in zicht. Wanneer we via een fietstunneltje de Ceintuurbaan passeren blijkt dit de locatie van de hints te zijn: waar de bloem en molen samenkomen. Deze molen blijkt de Passiebloem te heten.
We nemen plaats op een oude molensteen om de enveloppen te openen. Nog meer cryptische kaarten, cijfers, woorden. Het is een puzzel. Behendig weet Baudien zich er doorheen te puzzelen en komt uiteindelijk uit op de aanwijzing: “Volg het water. Tweede brug rechts. Tweede straat links.”. Laten we dat gaan doen.
We volgen het water. De tweede brug rechts is die in de Vechtstraat. En dan lopen we naar de tweede straat links. En nu? Nu staan we bij het pakketafhaalpunt waar Baudien een ingepakt pakketje in ontvangst mag nemen. Deze mag opengemaakt worden wanneer we deze etappe voltooid hebben. We lopen de oude binnenstad in voor het laatste stukje. Via een aantal pleinen en markten komen we uiteindelijk aan bij de “Peperbus”, officieel de Onze Lieve Vrouwe-toren.
Deze etappe zit er op, maar natuurlijk niet helemaal voordat het pakketje is opengemaakt. Op de route richting de parkeerplaats nemen we plaats bij een cafétje. We bestellen wat lekkers en nu mag eindelijk het pakje open. Cadeaupapier er af. Een laag karton er af. Zou het nog een tegeltje zijn, net als in december? De platte verpakking wordt opengebouwen en dan: blijkt het een fotoalbum te zijn.
In dit fotoboek heb ik de meeste door ons gemaakte foto’s, verhalen en andere herinneringen gebundeld. Dit als bedankje voor het mee gevraagd te zijn op dit wandelavontuur. Een kleine sneak peak van de inhoud:
Routekaart
De route van krap 17 kilometer loopt vanaf de Stephanuskerk in Hasselt, over de rivierdijken richting Zwolle. Dan via het bedrijventerrein naar de oude binnenstad en eindigend bij de Onze Lieve Vrouwenbasiliek, ook wel “Peperbus”.
