We zijn er weer klaar voor. Een nieuwe wandeldag op het Jabikspaad. De vorige keer vanaf Aldeboarn was het uitstekend wandelweer, dus besluit ik ondanks de verwachte bewolking vandaag toch de regenbroek thuis te laten.
Etappe 13 laat ons vandaag in Mildam starten. Een dorpje van zo’n 700 inwoners ten oosten van Heerenveen. We parkeren de auto bij het voormalige Hervormde kerkje, dat tegenwoordig huisvesting biedt aan een galerij. Via het Bruggelaantje lopen we het dorp uit. Bij het passeren van het riviertje de Tjonger duidt een informatiebord ons dat we hier tevens een taalgrens passeren. Vanuit Friestalige gebied komen we nu de Stellingenwerven binnen, waar het lokale Stellingwarfs wordt gesproken.
Nog geen kilometer na de brug komen we aan bij De Geele Bosch. Deze boerencamping doet met zijn vele borden en wegwijzers zijn uiterste best op te vallen voor de toevallige passant. Hier kunnen we ons melden voor de eerste stempel van vandaag: die van etappe 13. We lopen het rijkelijk gedecoreerde erf op en volgen het pad naar de boerderijwinkel. De deur wordt al voor ons geopend door één van de eigenaren, de zoon des huizes. Hij begrijpt direct dat we voor de stempels komen en neemt ons mee door de boerderijwinkel. Hij is erg geïnteresseerd in onze doelen en geeft ook aan vaak vele “beginners” hier te spreken, maar eigenlijk nooit wat te vernemen deze wandelaars ook zijn uitgekomen. Laten we die opmerking onthouden. Met de stempel op de kaart en in het dagboek vertrekken we weer.
Ondertussen passeren we wat huisjes en een kerkje en is het tijd voor een wandelsnack. Baudien heeft wat lekkers meegebracht: wraps! Verder is dit deel van de route over de Ottersweg en Kerkweg vrij kaal en recht. Na een paar kilometer komen we uit bij een betonnen tunneltje onder de snelweg A32 door, waarna we al snel Wolvega inlopen. Her en der vallen wat lichte miezerbuitjes, maar de regenbroek licht thuis, dus dan zal het vast meevallen. We nemen een tweede tunnel, deze keer onder het treinspoor langs en lopen dan in een lange rechte weg dwars door Wolvega. Aan deze weg kunnen we als het goed is onze tweede stempel gaan bemachtigen.
Stempelen bij het Boshuis
Waar Wolvega overgaat in Sonnega vinden we aan de rechterkant tussen de nummers 110 en 114 een brievenbus voor 112: het stempeladres. Maar nog geen huis in zicht. Daarom lopen we de oprit op die verderop in de bomen verdwijnt. Na een paar honderd meter begrijpen we waarom deze locatie het Boshuis wordt genoemd. Midden tussen de bomen treffen we een riante woning aan. Met, bij de voordeur, een informatiebordje en een stempelkastje voor het Jabikspaad. Alleen blijkt er een kleine hindernis. Na de eerste afdruk van de stempel blijft het stempelvlak in het inktkussen hangen. Behendig weten we dit los te pulken en een aantal afdrukken te maken. Al zit hierdoor de inkt ook op alle vingers. Met wat tissues en handzeep proberen we het meeste weg te poetsen. De rest slijt wel.
Net voorbij de klokkenstoel, die ook op de laatste stempel is afgebeeld, moeten we linksaf, een klein weggetje in. Na een tijdje gaat dit over in een fietspad. Ter hoogte van de Stuyvesant weg begint de miezer toch wel over te gaan in echte regen. Dat was niet de afspraak. En een regenbroek, die nog thuis op tafel ligt, is daarmee een zeer gewenste maar onbereikbare wandelaccessoire geworden. Baudien was wel zo slim de hare mee te nemen. Er zit niet veel anders op dan door te lopen. Een schuilplaats is hier namelijk ook niet in de buurt. Deze kilometers zijn nat. Klam ondergoed nat. Maar ja, dan moet je ook maar niet zo recalcitrant je regengoed thuis laten.
Zwengelend naar de overkant
Via een modderig wandelpad waar net snoeiwerkzaamheden zijn lopen we richting waterrijker gebied. Langs het meertje Het Wijde komen we aan bij een kabelpontje. Deze mag je zelf bedienen door midden van een aantal ronde zwengels. En omdat het pontje eerst aan de overkant ligt mag hij eerst deze kant op gezwengeld worden. Spierballentijd! De bediening is relatief zwaar. Maar met het nodige afloswerk redden we het in een paar minuutjes op. Dan aan boord en met gelijksoortige zwengels aan boord trekken we onszelf over de Lende, naar Overijssel. Waar we bij de eerste etappe de zee hebben uitgezwaaid, ligt met deze overtocht ook het Friese land achter ons.
Aan de overkant lopen we langs de vaart over een fietspad richting de bebouwing. We hebben er inmiddels ruim 18 kilometer op zitten, dus zal dit vast en zeker Oldemarkt zijn. We komen aan bij een industrieterreintje en lopen langs het water verder. Dan valt ons de ingang van escaperoom De Slager van Oldemarkt op. Dat spel hebben we een paar jaar geleden met ons vriendengroepje gespeeld. De weg gaat over in de Hoofdstraat. Hier kunnen we op nummer 2 de laatste stempel vinden. En inderdaad, aan het eind van de straat, of vanuit de kern eigenlijk het begin, vinden we op nummer 2 cafe-restaurant Het Hof.
Onder het genot van een warme drank en een gebakje komen we zelf ook weer wat op temperatuur. We krijgen de laatste stempel voor vandaag bijgezet en kletsen nog kort even met de serveerster en een paar andere gasten. Dan is het tijd om terug te keren. Nog maar twee wandeldagen te gaan op het Jabikspaad. Time flies when you’re having fun!
Routekaart
De route van onze vijfde dat op het Jabikspaad loopt in 21 kilometer vanaf Mildam, over Oldeholtwolde, Wolvega en Sonnega naar Oldemarkt. Na de taalgrens tussen het Fries en Stellingwarfs passeren we ook de provinciegrens van Friesland-Overijssel.
