Vandaag ga ik vroeg op pad voor mijn Pieterpad 2022-project. Alleen deze keer. Vanwege de treurige weersverwachtingen wilde ik eigenlijk dit weekend niet gaan lopen. Maar sinds vrijdag blijkt toch verwacht te worden dat de boel gaat opklaren. Een last minute oproepje op de socials had helaas niets opgeleverd. Dan gaan we er gewoon zelf voor!
De eindbestemming van de wandeling van vandaag is Zuidlaren. Hier rijdt ik in de auto naartoe en kan parkeren op het grote plein Brink in het centrum van Zuidlaren. Direct hiernaast vertrekt de buslijn Qlink 5 die mij in een klein half uurtje naar Groningen CS brengt. Tegenover het station ligt het Groninger Museumeiland, de finish van de vorige etappe.
Vanaf hier loopt het Pieterpad rond de KPN-gebouwen over het Emmaviaduct de binnenstad uit. Het water oversteken, en vervolgens langs het water richting het het knooppunt Julianaplein. Dit knooppunt is hevig in verbouwing, waardoor de doorsteek onder de rondweg door op dit moment gestremd is. Je mag een klein ommetje maken via het viaduct bij de Paterswoldseweg, en komt dan weer terug op de eigenlijke route achter de roeivereniging. En geroeid wordt er. De één na de andere boot met roeiers komt voorbij, terwijl coaches met een fiets en megafoon de boel dresseren.
Even laten, bij een stadsparkje, stop ik even bij het kunstwerk Proathoes. Dit uit beton en staal opgetrokken beeld is volgens kunstenaar Frank Havermans bedoeld om passanten tot stilstand te brengen en daarmee toevallige ontmoetingen mogelijk te maken. Het is erg rustig op deze ochtend, geen ontmoetingen, en door!
Nog een paar woonboten aan de kanaalkade, en dan begint de inmiddels slingerende Hoornsedijk te verdwijnen in de bosjes. Welkom in Nationaal Park Drentsche Aa, geeft een bord aan. Hiermee betreden we het gebied rondom Hoornse- en Paterswoldsemeer. Ik loop o.a. langs het kunstwerk Gate Tower Clio, wat de mensen die wel eens tussen Groningen en Assen rijden vooral kennen als de hoogspanningsmast met vlammetjes er op.
Paterswoldsemeer
Een sluisje markeert de toegang tot dit watersportgebied. Ik maak hier een paar foto’s. Direct na het sluisje wijk ik stiekem een klein beetje af van de aangegeven route. Ik besluit het Molenpad te volgen, zodat ik ook bij molen De Helper langskom. Oorspronkelijk stamt deze molen uit 1863 en stond deze verderop aan het kanaal. Vanwege de aanleg van de snelweg moest de molen in 1969 plaats maken. De molen werd afgebroken en op de huidige plaats herbouwd.
Aan het Molenpad tref ik een aantal andere Pieterpad-wandelaars, die de tocht met hun hond afleggen. Zo’n 500 meter verderop komt deze sluiproute weer terug op de Hoornsedijk. Hier neem ik een korte pauze. Ook de eerder ingehaalde wandelaars met hun hond komen kort een praatje maken. Deze derde Pieterpad-etappe, blijkt hun eerste. Vanwege het beperkt aantal verblijfplaatsen waar een hond was toegestaan hadden ze besloten de eerste 4 etappes te husselen.
Nabij Haren steek je het Noord-Willems Kanaal over en loop je op het dorp af. Vlak voordat je het dorp echt binnenloopt mag je rechtsaf en loop je over een deels onverhard pad langs de bebouwde kom. Aan de zuidkant van Haren trek je de weide wereld weer in, wederom over een onverharde zandweg. Naar mijn verbazing staat hier toch nog flink wat woningen en boerderijtjes aan dit pad. Via dit pad kom je een kilometertje later aan bij het dorpje Glimmen. Hier steek je al gauw een flink aantal spoorlijnen over via de in 1920 aangelegde ijzeren vakwerkbrug. Een tradioneel staaltje vakwerk (mind the pun).
Appelbergen
Aan de overkant kom je al gauw het veen- en bosgebied Appelbergen inlopen. Vanwege het overwegend natte weer van de afgelopen week zijn de bospaden nauwelijks begaanbaar en zijn de waterdichte schoenen eerder noodzaak dan luxe. Iets over de helft van de route, en over de helft van de dag is dit een mooie plaats voor een lunchpauze. Komt dat even mooi uit dat hier een bospaviljoen bestaat?! Na een warme chocomelk en een broodje kroket zijn de reserves weer aangevuld en kan ik verder voor de tweede helft. Ik maak nog een paar foto’s bij het oorlogsmonument, en verlaat dan dit natuurgebied.
Even na het Noordlaarderbos maak ik opnieuw een klein uitstapje. Op 250 meter ten noorden van het Pieterpad ligt Hunebed G1. Dit is het meest noordelijke originele hunebed in Nederland, en ook het enige originele hunebed in de provincie Groningen. Aan de rand van het volgende dorpje Midlaren is wederom een hunebedlocatie. Hier liggen hunebedden D3 en D4 pal naast een woonboerderijtje.
Tijd voor het allerlaatste stukje. Een kilometer rechtdoor over een onbeschut boerenweggetje brengt je tot de rand van Zuidlaren. Nog eenmaal links en eenmaal rechts en de laatste paar honderd meter van deze etappe zijn een feit. Precies tijdens de druk bezochte Sinterklaas-intocht kom ik het centrum inlopen en kom ik aan bij m’n auto. Drieëntwintig kilometer op de teller vandaag. Dat was een flinke stap, en wat heb ik het getroffen met het weer.
Links op deze pagina
- Groninger Museum:
https://www.groningermuseum.nl/ - Paviljoen Appelbergen:
https://paviljoenappelbergen.nl/
