Een heel bijzondere dag vandaag, al zeg ik het zelf. Van mijn vaste vriendengroepje was ieder al eens los mee geweest tijdens eerdere etappes. En voor deze 25e etappe van mijn Pieterpad-project is het gelukt om met 4 van de 5 samen te gaan lopen. Als opwarmertje zijn we de zaterdag al vanuit het noorden naar Valkenburg gereden. Hier hebben we de rest van de dag diverse puzzelspelen en escape rooms gedaan, uiteraard afgewisseld met terrasjes en gezellig eten.
We overnachtten bij een B&B in het centrum van Valkenburg, waar we deze zondag extra vroeg zullen opstaan. Het is namelijk racedag in de Formule 1, en Max heeft zicht op kampioen te worden in Japan. Met een iPad op tafel ontbijten we en maken ons voor onze wandeldag. Na enkele rondjes racen volgt uitstel vanwege het slechte weer. Bij ons in Valkenburg start de dag fris en helder, en door deze rode vlag situatie in Japan kunnen wij rustig aan doen.
Nog tijdens de opschortperiode pakken wij onze spullen in en parkeren de auto bij de P+R van station Valkenburg. Brrrrr wat is het frisjes op de vroege ochtend, in de schaduw van de heuvels rondom Valkenburg. Vanaf hier nemen we de trein naar Sittard, met een korte overstap in Maastricht. Mooi op tijd komen we rond kwart over negen aan in Sittard. Het station ligt een kilometer buiten het stadscentrum, dus GPS vast aan. Deze stappen tellen gewoon mee vandaag!
Aangekomen op de Markt in Sittard is het tijd voor de startselfie. Voor het eerst dit project met 4 personen in beeld! Direct buiten het centrum loopt de route al omhoog, de Kollenberg op. Een religieus gedecoreerd deel van de route, met diverse beelden, kappellen en altaars. We passeren het Hof van Olijven en de Sint Rosa kapel boven op de Kollenberg.
Vanaf hier trekken we een heuvelachtig landschap in en langzamerhand komt de zon verder op. Vanaf Sittard hadden we een deel van het liveverslag van formule 1 gevolgd via de radio, en net komt het bericht binnen dat Max wereldkampioen is geworden! Woohoo! Party! Maar genoeg over formule 1, wij gaan verder met onze eigen prestatie hier neer te zetten.
Bij het dorpje Windraak steven we een hoofdweg over en daarna gaat de route nog meer op en neer. Afgeleid door een paar aanstormende wielrenners passeren we een bordje met een afslag, en lopen over de Zwart Hei weer de weide wereld in. Maar als we de komende kilometer geen enkele nieuwe routemarkering pakken we toch even de kaart er bij. Zitten we hier goed? Eh nee…. daar net bij die wielrenners hadden we een haarspeldbocht naar rechts moeten maken. Oeps, dan even een klein stukkie terug!
Via een heel klein bochtig paadje dalen we af richting een Heemtuin, waarvoor we linksaf slaan. Ook het dorpje Puth zijn we snel door, waarna we wederom linksaf slaan. De grote boog in de weg slecht langzaam uit en dan lopen recht af op Kasteel Terborgh. Hier halverwege deze etappe is het een prima plaats voor de lunchpauze. En bij Gasterij Kasteel Terborgh is het zonovergoten terras al gezellig druk. We worden snel geholpen, eten een heerlijke lunch, maar willen dan ook vlot weer verder.
Vanaf hier loop je een stuk door het bos en steek je ten hoogte van treinstation Spaubeek de A76 over. Nog voor het dorp Spaubeek loop je parallel aan de snelweg en zo kom je langzamerhand opnieuw in boomrijke omgeving uit. Heel langzaam stijgt de route weer, tot aan het punt boven op een heuvel waar diverse amateurvliegeniers hun kunsten vertonen met modelbouwvliegtuigen. Via Terstraten, met zijn mooie oude boerderijtjes, lopen we langs de Platsbeek naar een volgende hogere heuvel. De uitzichten worden ruimer, en ook de Pieterpad-wandelgids maakt er melding van dat hier ergens zich het hoogte punt van het Pieterpad bevindt. Ter plaatse kunnen we nergens een markering ontdekken, maar tegen de tijd dat we de hoge watertoren bij Schimmert nabij zijn, zijn we duidelijk wel weer aan het dalen.
Nog een laatste paar kilometers door het bos, voordat we onder het 23 meter hoge dalviaduct bij Strabeek doorlopen. Volgens Wikipedia uniek in zijn soort voor Nederland. Volgens ons vooral hoog, grijs en het teken dat we er bijna zijn! Na de eerste rotonde, onder het spoorwegviaduct door, en dan: de rotonde bij Strabeek! Het einde van etappe nummer 25! Jongens en dame, wat hebben we dit goed gedaan! Etappe 25, en vanaf station Sittard ook een dikke 25 kilometer op de teller! Woohoo!
Maar niet te vroeg juichen! Vanwege het strikte parkeerbeleid in en rond Valkenburg was deze ochtend de P+R bij het station niet alleen handig en verstandig, maar ook nog een eindje lopen. De laatste kilometer naar de auto stappen we nog even door, en dan kunnen we ons opmaken voor de terugrit van ruim 3 uur. Moe maar voldaan komt ook dit weekend weer tot een einde. Wat was het gezellig! Wat hebben we genoten! Maar wat zijn we ook moe naar twee volle dagen rondsjouwen in Limburg 😀 Wel was dit één van de mooiste en meest afwisselende etappes, die nu samen met de etappes rond Groesbeek bij mijn favorieten behoort.
Routekaart
