Blog

Na de voorjaarsstormen Corrie, Dudley en Eunice is het nu tijd voor storm Franklin. Oftewel een prima dag voor een volgende etappe van het Pieterpad! Vandaag zal Patrick een groot deel meelopen en die tref ik straks rond het middaguur. De vorige etappe was ik beland in Sleen, dus dat zal mijn startplaats van vandaag worden.

Mijn dag begint vandaag in Coevorden, waar ik de auto gratis parkeer direct naast het treinstation. Het is koud, guur en nat dus de regenkleding kan direct aan en ook de handschoenen gaan mee. Om 9 uur rijdt de trein naar Emmen voor en stap ik in. Al gauw komt er een conductrice langsgelopen. Ze verteld dat bij het eerstvolgende station Nieuw-Amsterdam de verbinding over zal gaan in een touringcar vanwege spoorwerkzaamheden bij Emmen. We stappen over op de bus en rijden in 20 minuutjes langs de treinstations op de route naar Emmen. Hier is de aansluiting niet optimaal en moet ik een half uurtje wachten. Helaas is de verwarmde wachtruimte gesloten, dus dan maar even uit de wind gaan zitten.

Om 10:00u komt de bus naar Sleen voorgereden en wordt ik een kwartiertje later afgezet aan de rand van het dorp bij bushalte Boelkenweg. Nog een paar minuutjes lopen naar de dorpskerk aan de Brink, en dan kan ik eindelijk echt beginnen.

Starten in Sleen

De eerste anderhalve kilometer is lekker beschut door het dorpje Sleen. Maar dan verlaat ik het dorp en mag vol in de wind langs een paar kleine boomwallen en paadjes richting de Jongbloedvaart. Ik wist dat ik daar linksaf mocht slaan, maar het is niet helemaal duidelijk aangegeven aan welke kant van het water dat verwacht wordt. Even spieken op de website van het Pieterpad en ik mag aan de overkant beginnen. Hier zie ik al snel een duidelijk markering van de eerdere stormen: er ligt een forse boom haaks over de route. Hier tref ik ook de enige andere Pieterpad-wandelaars die ik vandaag zie. Gehuld in festival poncho’s lopen zij de route in omgekeerde richting.

Bij het volgende kruispunt staat aangegeven dat ik de vaart mag oversteken, en langs het erf van een woning een heel smal bospaadje in mag. Knus hoor, en nat, en glibberig! Ik ben erg blij met mijn waterdichte schoenen. Waar de Jongbloedvaart aansluit op de Hoogeveensevaart mag ik linksaf. De komende twee kilometer langs dit water mag je bij iedere brug de vaart oversteken. Waarschijnlijk omdat je daarmee steeds aan de rustiger zijde loopt. De GPS geeft aan dat ik de 7 km ben gepasseerd en ik had met Patrick afgesproken bij het 8 km-punt. En inderdaad keurig op het afgesproken moment en plaats zie ik voor mij de zwarte Focus station de Hoolbrug oversteken. Hij is er!

Lunchtijd!

Na een kleine 4 kilometer komen we aan in het dorpje Dalerveen. Hier zou een dorpscafé moeten zijn met een prima lunchkaart. De lokale voetbalheren, die van plan zijn wat moed in te drinken voor de wedstrijd van vanmiddag, wijzen ons de ingang. We nemen plaats in café Boerhoorn en bestellen naast een warm drankje elk ook een uitsmijter.

Pandemiemaatregelen beperken zich hier tot een vergeten pompje desinfectiegel, maar we kunnen wel wennen aan de gemoedelijke sfeer in dit café die we tijden niet hebben waargenomen in de horeca. Een paar lunchende mensen. Een paar tafels vol voetballers met sterke verhalen. En zelf ook een goede uitsmijter op tafel. Dikke prima zo! We gaan weer verder.

Op de hoek bij de Stidal-school draaien we Dalerveen uit, weer vol in weer en wind. Ook hier is bewegwijzering niet altijd even duidelijk, maar waar even later de Joodse begraafplaats staat aangegeven weten we links af te slaan. Bij de kleine begraafplaats lezen we kort de informatieborden. Datzelfde geldt voor bij een kunstproject wat verderop aan de Drift staat. Hier staan silhouetten van hout, staal en beton op de hoek waar wij via een smal schelpenpad de landen in mogen. Patrick kan nog niet helemaal genieten van het feit dat hier flinke delen van het pad centimeters onder water staan, en hij deze op sneakers probeert te trotseren. De eerste 100 meter van dit pad lijkt dat ok-ish te verlopen, maar het pad wordt van kwaad tot erger. Al gauw zijn er twee kletspootjes gehaald en dan voegt voorzichtigheid ook niets meer toe.

Tegenover de ingang van vakantiepark De Huttenheugte en Plopsa Indoor komen we weer aan op de openbare weg. Via een asfaltweggetje lopen we op Coevorden af. Vlak voor de grotere N382 slaan we linksaf langs een boerenerf. Doodlopende weg staat er aangegeven, dat vast voor gemotoriseerd verkeer zal gelden. Maar als wij een kilometertje later voor ons kijken houdt de weg toch echt op. En we hebben ook geen afslagen of Pieterpad-markeringen gezien onderweg? We lopen een stukje terug en ontdekken dan bij een gemaaltje dat er een bordje voor rechtsaf staat? Aar joe serioes?

Mega Blubber Power Race

Niet van alles lijkt hier op een wandelpad. Door de forse regenval en eerdere activiteit met zwaar materieel is het beoogde pad flink omgewoeld tot een locatie waar een Mudrun met een paar honderd man niet zou misstaan. We pakken de minst natte stukjes en lopen langs het Drostendiep naar het Stieltjeskanaal. Langs het kanaal lopen we Coevorden in. We zijn er bijna!

Via het met diverse monumenten gedecoreerde Van Heutszpark lopen we van oost naar de noordelijke punten van de vestingwerken. Hier is ook de ruim 32 meter hoge watertoren uit 1914 zichtbaar, maar deze levert vanwege het treurige weer niet echt fotogenieke plaatjes op. Bij de oude voormalige Hoogere Burgerschool mogen we linksaf richting het centrum van Coevorden, waar grote ijzeren kanonnen het terrein van Kasteel Coevorden bewaken. Rechtsaf voor de laatste kilometer en dan komen we aan bij de finish voor vandaag: Station Coevorden! We dit it! Het enorme pokkenweer heeft ons niet kunnen weerhouden van het voltooien van deze etappe. Toch wel een beetje trots op onszelf!