Vandaag weer een solo-etappe. De temperatuur ligt rond het vriespunt, dus gaan sowieso een muts, col en handschoenen mee. Op naar Rolde! Na zo’n 40 minuutjes rijd ik Rolde binnen, en ik parkeer op een kleine parkeerplaats nabij de Gieterstraat. Vanaf hier lopend naar bushalte Kerkbrink. Ik had de bus al verwacht, maar volgens het notificatiebord heeft hij 8 minuten vertraging. Nu hopen dat ik mijn aansluiting ga halen aan gezien ik nog 3 overstappen moet maken. De verplichte mondkapjes blijken nu wel een uitkomst. Ze houden je lekker warm.
De bus komt, en ik vraag de chauffeur of ik mijn aansluiting op de P+R Rolde nog kan halen nu deze lijn vertraagd is. De chauffeur geeft aan dat dat waarschijnlijk niet gaat lukken, maar de te nemen buslijn eens per kwartier rijdt. Ik neem plaats en zie even later dat de chauffeur druk aan het bellen is met zijn ‘bakkie’. En nog geen minuut later roept hij “Meneer de wandelaar? Het is geregeld. Lijn 310 wacht zo op u!”. Dankjewel! Goed geregeld!
We komen aan bij de P+R en de chauffeur zet mij keurig bij de andere bus af. Vanwege de ijzel glibber ik mezelf die kant op en stap aan boord. “Jij gaat zeker ook Pieteren?“, zegt een dame halverwege de bus. Dit stel uit Emmen blijkt inderdaad dezelfde gedachte als mij te hebben. Bij busstation Gieten moeten we overstappen naar lijn 300, op perron A. De andere Pieterpad-lopers zien echter lijn 300 bij een ander perron staan en lopen in de richting van perron G. Met inderdaad een lijn 300, maar de verkeerde kant op. En dan rijdt de juiste lijn 300 net bij perron A weg. Chips! Alleen laat de andere dame dit niet gebeuren en zet een sprintje in om de bus staande te houden. Gelukt!
Bij P+R Westlaren stap ik nog één keer over voor de lijn richting Zuidlaren, en even later wordt ik keurig op mijn startpunt afgezet: De Brink, midden in het centrum. Via de Brink, en langs de synagoge verlaat ik het centrum van Zuidlaren.
Via een lang zandpad kom ik aan op een groot terrein. Dit blijkt Dennenboord, van oorsprong met de prachtige beschrijving “Vereeniging tot Christelijke Verzorging van Krankzinnigen en Zenuwlijders in Nederland“. Diverse gebouwen, paviljoens, tuinen en paden geven het terrein een dorp-achtig karakter. Ik sta even stil bij een aantal poëzieborden, waaronder “De treurboom” van Gré van der Veen, en “Breng me thuis asjeblieft” van Dorit Habing.
Onder het kleurige viaduct bij Schipborg passeer je de autoweg N34. Even later, op de T-splitsing voor restaurant De Drentsche Aa, staat op een bordje aangegeven dat de route is aangepast vanwege het waterpeil in de regio. Ik mag nu in plaats van rechtsaf door het stroomgebied, linksaf via het dorp.
Net buiten het dorpje Schipborg zie ik een recreatieplaats. Hier staat een informatiebord over dit gebied, en dat er achter mij een hele hoge stuifduin ligt: de Kymmelsberg. Uiteraard klim ik naar boven voor een fotootje. Een kilometer later mag ik weer aansluiten op de originele route die zich langs het stroomgebied van de Drentsche Aa voorttrekt.
Bijna op de helfte van de route loop je de Gasterse Duinen in. Een prachtig rustig heidegebied waarin Schotse hooglanders en schapen vrij rondlopen. Aan het Zuidelijke eind van dit gebied kom je hunebed D10 tegen. Lokaal beter bekend als “De Kut van de Duivel“. Bijzondere mensen die Drenten.
Ik loop het dorpje Gasteren in. Op niet maandagen, niet in de kerstvakantie en niet tijdens pandemiemaatregelen had ik hier willen plaatsnemen voor een warme lekkernij bij de lokale pannenkoekenboerderij. Echter vanwege voorgenoemde heb ik nu mijn zelf meegebrachte boterhammen en fruitsalade tot mij gekomen bij de picknicktafel net buiten het terrein. Warm of niet, de voetjes willen wel even pauze.
Na een kwartiertje ga ik weer verder. Een kilometer na Gasteren kom je bij de ingang van het volgende heidegebied. Via een prachtige vlonderbrug loop je het Balloërveld in. Dit wederom prachtige heidegebied strekt zich uit over ruim 360 hectare, en het Pieterpad doorkruist van noord tot zuid. Ook hier kom ik regelmatig even tot stilstand om de eenvoud en pracht van de natuur de aanschouwen. Solitaire bomen, uitgestrekte heide en bevroren vennetjes. Wat kan Nederland toch mooi zijn.
Op het laatste deel van dit gebied loop je als Pieterpadwandelaar nog langs De Baak. Dit in 2013 geplaatste kunstwerk van ruim 40 ton aan zwerfkeien geeft weer dat je net 67km route hebt afgelegd, en nog 415km hebt te gaan. Dankjewel Arie Fonk uit Rolde, de kunstenaar van dienst.
En dan loop je Rolde binnen, langs de voormalige spoorlijn en bijbehorend stationsgebouw kom je aan bij de begraafplaats van Rolde. Het Pieterpad loopt dwars over deze herdenkplaats, welke tussen de Jacobuskerk en hunebedden D17+D18 is aangelegd. Het zit er op voor vandaag. Een koud en soms wat mistig tripje, maar wat heb ik weer genoten!
