Gisteren liepen we op een zeiknatte druilerige dag de grens over terug naar Nederland. Van het Duitse Straelen naar Steyl, dat net onder Venlo ligt. Vandaag staat we mooi op tijd op om aan te kleden, in te pakken en ons rond half 8 te melden voor het ontbijt in de eetzaal beneden. De bagage brengen we naar de auto die hierachter op de parkeerplaats bij het station staat, waarna we doorlopen naar treinstation Roermond.
We zijn dermate op tijd dat we zelfs een paar ritten eerder kunnen instappen dan we initieel hadden gepland. In de stationhal checken we in bij een OV-kaart-paaltje en we pakken de trein richting Venlo. Maar op het moment dat de trein vertrekt zien we dat er meerdere kleuren incheck-paaltjes op het perron staan. Gele voor NS, blauwe voor Arriva. Maar in welke trein zitten we? En bij welk van de paaltjes in de stationshal hebben we net ingecheckt dan? Tijd om dit te controleren is er niet meer, want de trein komt al in beweging.
Na een kort ritje zullen we na Reuver, bij station Tegelen moeten uitstappen. Maar dan komt er een driemanseenheid aan kaartjescontroleurs de coupe binnenlopen. Even scannen… …geen incheck gedetecteerd. Dat was dus toch het verkeerde paaltje. Gelukkig is de controle-meneer begripvol en stelt voor om in plaats van een boete, even door te rijden naar Venlo wat ook een NS-station is. Daar vervolgens uit te checken. Opnieuw in te checken bij Arriva, en dan de vijf minuten terug naar Tegelen te rijden. Prima voorstel. Zo gezegd, zo gedaan. De aansluiting in Venlo was prima, dus een kwartiertje later dan verwacht komen we aan op station Tegelen en kunnen we teruglopen naar het Missiehuis St. Michael in Steyl waar we gisteren de eindstempel hebben mogen bijzetten. Een warm-up van ongeveer een kilometer, voordat we aan de zesde etappe op het Jacobspad Limburg beginnen.
Vanaf het Missiehuis lopen we lopen Steyl uit, komen langs een kapelletje en lopen dan over een gravel-pad zigzaggend richting de Nederlands-Duitse grens. Vanaf hier sluit onze route aan bij een traject dat we eerder samen hebben gelopen. Bijna drie jaar geleden liepen we hier de 22e etappe van het Pieterpad, van Venlo naar Swalmen. Destijds nog samen met een andere Pieterpad-loopster: Vero.
We volgen de contouren van de grens en komen na zo’n twee uur lopen aan bij boscafe De Grens. Ook hier hebben we toen geluncht en dat gaan we vandaag opnieuw doen. Het wordt bijna saai, maar we bestellen ook hetzelfde als toen: een uitsmijter en een broodje brie. We kijken om ons heen en het valt voorzichtig op dat het er opgefrist uitziet. We pakken de foto’s van 2,5 jaar geleden er bij op de telefoon en zien inderdaad dat het oubollige meubilair, de lelijke terrasschermen en andere aankleding zijn vervangen door een wat meer hedendaagse strandtent-look. Dan komen de bestelde broodjes. De uitsmijter ziet er bekend uit. Het broodje brie heeft samen met het café ook een facelift gekregen en blijkt nu een gefrituurde variant te zijn. Dan concluderen we helaas dat niet alle updates even succesvol zijn. Deze brie is niet heel erg lekker en smaakt eerder naar een smaakloze visstick dan naar een romige brie. Helaas, je kunt niet alles hebben.
Klein Madurodam
Over de Prinsendijk, die precies op de Nederlands-Duitse grens ligt, lopen we verder. Waar op het einde het Pieterpad linksaf sloeg, gaan we nu 2,5 jaar later rechtsaf en komen aan bij het dorpje Swalmen. We lopen het dorpje door over de wat saaie Oudeweg en komen dan achter een soort fabrieksterrein te lopen. Een weggetje tussen de bomen. Links het riviertje de Swalm. En rechts allemaal buizen en gebouwen. Verderop zien we in een lichter gat tussen de bomen voor ons een rijkelijk versiert huisje. Wanneer we dichterbij komen zien we dat het om fotolijstjes, ornamentjes en andere versiering gaat. Op de foto’s staan allerlei bouwwerken van een soort poppenhuizen? Als we het huisje voorbij lopen zien we waar de foto’s gemaakt zijn. Tientallen kleurige en bewerkelijke miniatuurhuizen sieren hier de tuin. Van kleintjes net groter dan een schoenendoos, tot flinke bouwsels van bijna 2 meter hoog. Wat zitten hier een arbeidsuren in zeg. Dat het hier Klein Madurodam genoemd wordt verbaasd ons niets.
De route passeert de snelweg A73 en dan komen we aan bij de ruïne van de Ouborg. Op dit moment is het er zo nat dat waarschijnlijk alleen goede knielaarzen je droog over het toegangspad tot de ruïne zouden kunnen brengen. Wij lopen mooi door, terwijl de weg hier steeds wat meer daalt. We komen uit bij de Asseltse Plassen, die in open verbinding staan met de rivier de Maas, net boven Roermond. Langs het water lopen we verder en komen dan aan bij de Sint-Dionysiuskerk. Deze kerk heeft een wat opvallend uiterlijk, dat we lijken te herkennen van de Engelse kerken vorig jaar aan de Cotswold Way. Een verhoogde stand, met weelderige maar goed onderhouden tuinen en statige gelijksoortige grafmonumenten van voormalig kerkpersoneel. Helaas is het kerkje zelf gesloten, dus trekken we na een paar fotootjes verder.
Remunj
Langs het spoor komen we aan in Roermond (in het Limburgs: Remunj). Eerst over een bedrijventerrein, en daarna door meer bewoond gebied. Via de Venloseweg en de Swalmerstraat komen we aan in het centrum van de stad. Daar waar rivier de Roer uitmondt in de Maas is in de 15e eeuw gestart met de bouw van een kerk, later herbouwd tot de Sint Christoffelkathedraal. Dit is de eindlocatie van vandaag. Maar niet voordat we een bezoek gebracht hebben aan deze kathedraal. We maken een rondje door de kerk langs houtgesneden biechtstoelen, een orgel, een eeuwenoud Jesusbeeld aan een kruis, imposante glas-in-loodramen. Dan rest voor ons alleen nog de stempel, waarna we naar huis kunnen.
Bij twee aardige heren op leeftijd aan een bureautje bij de entree krijgen we een stempel bijgedrukt op onze stempelkaart. Een van de meneren vraagt waar we nu vandaan zijn komen lopen. We leggen uit dat we deze ochtend in Steyl zijn gestart. En gisteren nog vanuit Straelen kwamen. De meneer vertelt dat deze kathedraal beschikt over een aantal biechtstoelen van een voormalig klooster in Straelen. Of hij ze even mag laten zien. Natuurlijk meneer, en we lopen mee achter de man die enigszins beperkt ter been al schuifelend ons voorgaat.
We komen aan bij de houtgesneden biechtstoelen die we zelf eerder ook al hadden gezien. De man vertelt uitgebreid over de historie. De stoelen zijn overgenomen in de 18e eeuw, nadat het klooster van Straelen was afgebroken. Als hij zijn verhaal klaar heeft vraagt hij of hij ons ook het Dalheimer Kruis mag laten zien. Om niet te onbeleefd te zijn gunnen we de man zijn enthousiasme en schuifelen mee naar de andere kant van de kathedraal. Ook hier krijgen we gratis en voor niets een uitgebreide toelichting bij het beeld dat we zelf ook al hadden bezocht. En zo volgen een rondgang langs de glas-in-loodramen, uitzicht op een nog te bouwen heksenmonument, en een nieuw schilderij in de kerk. Dan ronden we toch voorzichtig af en danken de man voor zijn uitgebreide en aandachtige toelichting.
Bij een cafeetje tegenover de kerk besluiten we nog even na te zitten voor een drankje en alvast een hapje zodat we niet op de terugweg nog hoeven te gaan eten. En dan zit het er echt op. We lopen terug naar de auto en keren in een paar uurtjes terug naar het noorden des lands. De kans is groot dat de volgende etappe op de Jacobswegen even op zich zal laten wachten, aangezien ons volgende Cotswold tripje er ook al bijna aankomt. Keep you posted!
Routekaart
Deze zesde etappe op het Jacobspad Limburg loopt vanaf het missiehuis in Steyl langs de Nederlands-Duitse grens bij Reuver naar Swalmen, en vanaf daar via Asselt naar de eindlocatie in Roermond.
