Het is al een paar dagen mistig, en zo ook deze vroege zaterdagmorgen. We spreken af in Holwerd, en al bij het daar naartoe rijden wordt het vanaf Dokkum steeds mistiger richting de zeedijk. Vanaf Holwerd carpoolen we in een kwartiertje naar de start in Hegebeintum en dan kunnen we beginnen aan etappe 12 van het Ziltepad.
Vanaf de hoogste terp van Friesland lopen we met een boog om het dorp Hegebeintum richting Blije. Op een kruising met een onverhard pad, waar we de vorige wandeling de laatste kilometer ingingen, moeten we nu linksaf. Hier is de route onverhard en betreft het een drassige grasstrook langs een omgeploegde akker. Even verder komen we aan bij de hoofdweg tussen Leeuwarden en Holwerd, die we oversteken. En dan komt voorzichtig de zeedijk aan de nabije mistige horizon tevoorschijn.
Aan de zeezijde van de zeedijk lopen we een stukje oostelijk. Volgens het wandelgidsje is er ergens links een pad naar een monument “Terp fan ‘e takomst“. We letten goed op en zien bij een klaphek een informatiebord over het monument. Vanwege de mist is het monument zelf nog niet zichtbaar, maar we lopen door het hek de buitendijkse gronden op. Het eerste deel is al tientallen jaren grasland. Vanaf de helft wordt de ondergrond anders. Waarschijnlijk is een deel hier nog onderhevig aan de getijden van het Wad. De ondergrond is er van blauwgrijze glibberige klei, her en der begroeid met wat koraalachtig groen.
Waar oneindigheid tastbaar is
En dan komt het monument “Terp fan ‘e takomst” in zicht. Het is een soort Stonehenge achtige cirkel van houten palen, oude meerpalen. Daar bovenop liggen enorme houten ringen van ca. 50 meter doorsnee op een meter of drie hoogte. En de loop van de ring volgend loopt er een aarden ring die tegen de klok in vanaf de grond heel de cirkel rond stijgt, tot hij terug bij de ingang ongeveer de hoogte van die ring heeft bereikt. De ringen zijn versiert met een aantal spreuken, en rondom het monument staan allemaal kleine paaltjes met persoonsnamen. Een imposant geheel. En de mistige omgeving versterken dat beeld. Aan de andere kant is het wel jammer dat je hier, op nog geen 8 kilometer vanaf Ameland, nu niets van het eiland kunt zien.
We lopen het glibberpad terug naar de zeedijk en steken dan over om aan de overkant bij het dorpje Blije aan te komen. De route loopt langs het kerkje van Blije, maar verder is er hier ook niet zo heel veel te zien of beleven. Aan de oostkant lopen we via de Zwarteweg en Horneweg richting Holwerd. Via een fietspad over het voormalig spoorwegtraject komen we aan bij korenmolen De Hoop die net buiten het dorp staat.
We steken de hoofdweg over en lopen dwars door Holwerd naar de Willibrorduskerk. Daar aangekomen staat er voor ons Ziltepad-ers een aanwijzing op een bordje naast de ingang: graag even een berichtje aan een telefoonnummer voor toegang tot het kerkgebouw. Nadat we op WhatsApp geen reactie ontvangen proberen we het via de oude vertrouwde SMS, waarna we binnen een minuut de cijfercode ontvangen. Hiermee kunnen we de kerk betreden.
In het halletje staat de voor ons inmiddels bekende eikenhouten standaard met Ziltepad-toebehoren. We stempelen ons boekje bij en nemen een nieuwe gids in ontvangst. Dan bezoeken we nog kort de grote zaal van de kerk. Er is een verzameling van kinderbijbels en andere boeken. Er staan een tweetal grafmonumenten met afgehakte handen waarover ook in de Ziltepad Podcast wordt gesproken. En in de vloer is een flink aantal immense grafzerken verwerkt van de oude Friese adel.
Routekaart
Deze bijna 19 kilometer lange route loopt vanaf Hegebeintum, buitendijks langs monument “Terp fan ‘e takomst” over Blije naar Holwerd.
