Vanwege de zomervakantie hebben we wat ruimere mogelijkheden om tijd te spenderen aan onze moderne pelgrimage op de Jacobswegen. Voor de vakantie waren we in Arnhem beland via de op de één na laatste etappe van Jacobsweg Nieumeghen. Daar werd het prachtige heuvel- en heidegebied rondom de Posbank op het laatste stukje ingewisseld voor de bebouwde kom van Arnhem. De etappe eindigde bij de grote Eusebiuskerk onderin het centrum van Arnhem.
De loopsessie vanaf vandaag wordt de eerste meerdaagse op de Jacobswegen. Voor overnachting hebben we een paar campings geboekt in de buurt van de looproute. Het belooft mooi zomers weer te worden, dus de kampeerspullen mee in de auto, en op naar het rivierenland.
In Nijmegen parkeren we direct achter het treinstation aan de Eerste Oude Heselaan. Vanaf Nijmegen Centraal pakken we de Intercity trein naar Arnhem Centraal. We verlaten het station en voelen wat drupjes. Drupjes met ambitie, want nog voordat we het stationsplein zijn overgestoken voelen we de noodzaak regenhoezen om de rugzakken te trekken. Toevalligerwijs hadden we nog een regenjas en festivalponcho mee in de rugzak. Ondanks dat we geen regen hadden verwacht, bleken deze kledingstukken nu zeer welkom.
Over de rivieren
In de regen lopen we het centrum van Arnhem door. Bij de Eusebiuskerk gaan de sporthorloges op Start, en beginnen we aan onze laatste en afsluitende etappe op de Jacobsweg Nieumeghen. Over de John Frostbrug steken we de Nederrijn over en lopen dan via een parkje en een recente woonwijk zuidwaarts. Door middel van een voetgangersbrug komen we dan aan ten hoogte van het stadion Gelredome. Ondertussen is het weer echt vies aan het worden. De voorzichtige kans op regen volgens Buienradar, blijkt toch een erg natte uitwerking te hebben.
Na het stadion volgt een langere rechte weg richting het markante hoge Ohra-gebouw. Daarna loopt het pad parallel aan de Nijmeegseweg, waarna we eindelijk de stedelijke omgeving verlaten. We lopen hier tussen de Rijerswoerdse Plassen door en komen ten hoogte van het riviertje de Linge aan bij de Rijksweg die hier het dorp Elst binnentrekt. De spoorlijn volgend komen we zo langs grote nieuwbouwwijken in Elst, allemaal zijwegen van de Horizon waar wij op voortborduren. Na het ziekenhuis komt de wandelroute uit op een eindeloos bedrijventerrein. Terugdenkend aan de vorige etappe bij de Posbank, valt de etappe van vandaag qua omgeving tot nu toe eigenlijk wel wat tegen.
Dan komen we bij een mooier deel van de route van vandaag. We lopen langs het dorpje Ressen, met een paar mooie boerderijtjes en oude pandjes van bijvoorbeeld een brandspuit. Maar helaas wordt ook hier binnen de twee kilometer het wijdse en rustieke ingeruild voor een nieuwbouwwijk. Ditmaal van het dorp Lent. De rivier de Waal komt in zicht, de volgende grotere rivier die we zo oversteken.
Over de Oude Dijk lopen we richting de grote bekende Waalbrug die aan de overkant aankomt bij het Hunnerpark. We doorkruisen het parkje en tegenover het museum, dat in verbouwing is, komen we via een rijk gedecoreerde loopbrug aan in het park Valkhof. Hier treffen we eerst rechts een ruïne van een soort kapel. Links achterin komen we aan bij een kapel die nog grotendeels intact is, en geopend voor bezoek.
Binnen kunnen we een rondgang maken op de begane grond. Er is diverse informatie te vinden over de lokale historie. Bijvoorbeeld een grote maquette van het fort dat hier het hele parkterrein heeft beslagen. Ook zijn er diverse kunstwerken en andere bezienswaardigheden aan te treffen in dit compacte gebouwtje met een kerkelijke uitstraling.
Bij de Valkhoftrappen dalen we af en lopen over het Groene Balkon op hoogte met de Waal mee. Aan het einde van dit straat dalen we opnieuw via trappen af en komen aan op de Vleeshouwerstraat. Hier wisselen prachtige oude panden af met fantasieloze jaren 80 architectuur. We steken de Grotestraat over en gaan hier via trappen weer de hoogte in. Door de Keumegas, Pepergas en Korenmarkt komen we aan op de Grote Markt. Hier kun je door de poorten van de Kerkboog binnendoor naar de Stevenskerk komen.
Naar de top van de Stevenskerk
We zijn nog op tijd om de kerktoren te beklimmen. Baudien heeft genoeg gesport deze week, dus slaat deze eer even over en blijft beneden bij de gastheer. Zelf ben ik wel heel benieuwd koop een entreekaartje. Dan beklim je de toren via meerdere spiraaltrappen, en verschillende verdiepingen. Onderweg naar boven worden diverse attributen uit de geschiedenis van deze toren tentoongesteld. Delen van het klokkensysteem, ornamenten, maar ook veel informatie over de tijd in en rond de oorlog.
Op de verdieping met de kerkklokken zijn de trappen en passsages een stuk krapper. Nog een meter of 15 hoger kom je eindelijk aan op het balkon met rondgang rondom de spits. Een gids van de kerk geeft hier uitgebreid uitleg over het wel en wee van de toren nu, en in vervlogen tijden. De meneer weet het geanimeerd over te brengen op zo’n dozijn toehoorders.
Ondertussen maak ik een rondgang buitenom en neem van foto’s van het uitzicht. Ook probeer ik van bovenaf Baudien te spotten, maar dat valt nog niet mee met de enorm brede betonnen balustrade. Dan is het tijd om weer af te dalen. De zevende en laatste etappe naar Nijmegen zit er op. Maar niet voordat we deze hebben laten afstempelen. Hiervoor wenden we ons tot de gastvrouw in het open toegankelijke kerkgebouw. Wanneer we vragen naar de stempel voor onze wandelstempelkaart kijkt ze in eerste instantie wat vragend. Een gastheer verderop vraagt of wij de stempel voor de lokale route “Walk of Wisdom” komen halen. Nee, wij lopen op de Jacobswegen. Onze intenties worden nog niet helemaal begrepen, zo lezen we af aan de vragende blikken die inmiddels ook bij een derde gastvrouw op het gelaat trekken.
Maar op het moment dat we aangeven dat we in Sint Jacobiparochie zijn gestart, en op het Jabikspaad al vele mooie stempels hebben bemachtigd, klaren de onbegrepen blikken op. Natuurlijk krijgen wij een stempel. We mogen even meekomen naar een kerkkantoortje achterin de kerk en krijgen van de inmiddels enthousiaste meneer een afdruk van een stempel die zeker meer dan 100 jaar oud schijnt te zijn. Eindelijk weer een stempel, want die hadden we na Hasselt niet meer aangetroffen.
Een einde, en een begin
Dan zitten onze kilometers en vele wandeluren op de Jacobsweg Nieumeghen er nu ook officieel op. Maar niet getreurd. De gecombineerde Jacobswegen hielden al niet op in Hasselt, noch vandaag in Nijmegen. De route is vanaf hier te vervolgen onder de naam Jacobspad Limburg. Een nieuw gidsje, nieuwe routekaarten, én een enorme lijst met stempeladressen tussen Nijmegen en Eijsden (achter Maastricht). Dat nieuwe gidsje is inmiddels op zak, dus kunnen we de komende tijd naadloos verder op onze moderne pelgrimstocht naar het Zuiden.
Afgestempeld en wel doen we nog een gebakje op de Grote Markt, en daarna keren wij terug naar de auto achter het station. We rijden naar Groesbeek waar we een eenvoudige camping hebben geboekt: Klein-Amerika, vlak tegenover het Waco-glider monument, net ten Zuiden van het dorp. Daar worden we alleraardigst ontvangen en mogen een vrij plekje uitzoeken op het prachtig groen gemaaide en omhaagde trekkersveld direct achter het boerenbedrijf. We zetten onze tentjes op en duiken vervolgens eerst onder een verfrissende douche.
Etenstijd! We doen nog wat boodschappen in het centrum van Groesbeek en besluiten bij Pandje 4 een burgertje te gaan eten. Als vermaak op de avond hadden we al een escape room geboekt. Toevalligerwijs direct tegenover het restaurant, bij spellencafe Het Vrolijke Bordje. Helaas weten we het spel net niet uit te spelen, maar vermaakt en voldaan keren we in de schemer terug naar de camping. Tandjes poetsen en op bed, want de wekker gaat vroeg morgenochtend.
Routekaart
De route van de zevende en laatste etappe van de Jacobsweg Nieumeghen loopt vanaf Arnhem over Elst, Ressen en Lent in ruim 23 kilometer naar Nijmegen.
