Deze pagina is onderdeel van de miniserie Cotswold Way 2024.
Onze eerste wandeldag op de Cotswold Way! Het weer en weerbericht zien er verrassend positief uit, en de eerste kort-korts kunnen worden afgevinkt. Na een ontbijtje pakken we de wandelspullen en rijden in een kwartier naar het dorpje Stanton. Omdat er hier geen openbaar vervoer rijdt op de zondag, hebben we vooraf al een taxi geboekt van Pinpoint Hire. We zijn mooi op tijd op de afgesproken plaats en hebben nog een half uurtje om de straatjes hier te verkennen. Ook starten we hier een kleine “Raad de stad” traditie. Een spel op een aantal nieuws-apps, waarbij we iedere ochtend op basis van luchtfoto’s een stad moeten zien te herkennen. Mooi tijdverdrijf terwijl we op de taxi of bus wachten.
Exact op de afgesproken tijd komt onze chauffeur Tamas aangereden. Tassen achterin, en op naar de start. We worden afgezet in het centrum van het stadje Chipping Campden. Wat een leuke huisjes hier. En op de ochtend is het er al op een gezellige manier druk. Her en der wat wandelaars, maar niet overdreven toeristisch. Vanaf het centrum lopen we eerst iets noordelijk naar de St. James’ Church en maken we onze eerste startfoto. Vanaf hier zullen we de komende uren en dagen steeds meer naar het zuiden trekken, voor onze eerste helft op de Cotswold Way. Wij hopen over 5 dagen, op het midden van de route te finishen voor deze helft. Hopelijk zonder al te veel blaren en andere ongemakken. We gaan het zien!
In het centrum maken we nog een paar foto’s en pikken dan de officiële route op. Rechtsaf op Hoo Lane komen we de eerste markering van de route tegen: Cotswold Way, rechtsaf. De eerste paar honderd meter merk je een lichte stijging, maar dan gaat het pad direct flink de hoogte in. Nog geen kilometer onderweg en we zijn de eerste heuvel, Dover’s Hill, van 230 meter boven zeeniveau, al aan het beklimmen. Onderweg en ook bovenop treffen we diverse andere wandelaars die ook allemaal genieten op deze zeer zonnige zondagochtend. En bovenop treffen we uiteraard een prachtig uitzicht. Chipping Campden ligt eigenlijk al verscholen in de bossen, maar in andere richtingen zijn diverse dorpjes en andere heuvels te zien. Een volgende mijlpaal, de Broadway Tower, zien we nog niet, dus we volgen eerst netjes de paaltjes.
Via velden met tarwe en mosterdzaad steekt de route een aantal vlaktes over en komen we aan bij Fish Hill. Een aantal paadjes later lopen we het zoveelste klaphekje door en komen we in een heuvelachtig veld met schapen. Het pad meandert omhoog en heel voorzichtig komen de contouren van de Broadway Tower in zicht. Baudien denkt het hier te herkennen. Ooit is ze op visite geweest bij studerende familie in Engeland en hebben ze een tripje gemaakt naar Cotswold. Maar dat is alweer een flinke tijd geleden. Zou het dan hier geweest zijn?
Bij de Broadway Tower heb je opnieuw een prachtig uitzicht over de omgeving. Een mooie spot vindt Patrick, om hier even te gaan drone-vliegen. Baudien en Jan lopen ondertussen een stukje door om bij een koffiekar een warm bakkie te halen voor ons drieën. Wanneer we terugkeren bij Patrick zien we een jongetje van een jaar of 11 geïnteresseerd kijken naar de drone die Patrick nog steeds rondom de toren vliegt. Hij vertelt dat hij thuis ook een drone heeft. Wel een mini, maar als hij straks eens 15 wordt, hij dan van zijn vader een echte mag. Het joch vind het allemaal prachtig.
De koffie is op, de drone weer ingepakt en we gaan verder. Wanneer we de hekken naast de toren doorzijn horen we achter ons: “Is that the Frisian flag?“. Een meneer van een jaar of vijftig kijkt ons aan en wijst naar de vlaggetjes die we aan onze rugzakken meedragen. Dat klopt inderdaad. Baudien en Jan dragen een klein wapperend vlaggetje aan de tas. Maar hoe weet deze meneer zo de Friese vlag te herkennen vragen we hem. “Oh, I am just weird“. En lachend wenst hij ons een fijne dag.
We volgen de route vanaf de toren en dalen snel in hoogtemeters. Baudien is blij met de meegebrachte wandelstokken en laat het de anderen ook eens ervaren hoe deze het afdalen wat meer stabiliteit geven. En hier weet Baudien het zeker. Deze afdaling heeft ze inderdaad eerder gedaan, toen tijdens het familiebezoekje. Beneden waren ze toen aangekomen in een leuk stadje. Dus dat zal ons lot nu ook zijn. Na een half uurtje stevig dalen komen we inderdaad aan, in Broadway. Een netjes onderhouden plaatsje met wederom de karakteristieke traditionele woningbouw. Bij een klein zaakje, Broadway Deli, hopen we een tafeltje voor de lunch te kunnen krijgen, maar helaas is alles bezet. Wel kunnen we een take-away-lunch bestellen. We bestellen een paar lekkere broodjes die we buiten op de stoep opeten.
We zijn ongeveer op de helft van de route en vervolgen onze wandeling. Ter hoogte van de Saint Michael Church slaat de route rechtsaf, opnieuw de heuvels in. Alleen één kleine ‘maar’. Het klaphekje waar wij doorheen moeten, wordt belegerd door een groep schapen. Waarvan eentje ook net zijn sanitaire behoeftes precies bij het klaphek wenst te doen. Oke, we wachten even en stappen daarna behendig om de blokkade heen.
We steken een beekje over en klimmen op de steeds warmer wordende middag verder. Regelmatig doemen er imposante landhuizen op. Zou dit dan de plek zijn waar Christian Horner woont? Bij ieder landhuis weten we het opnieuw zeker. Hartstikke zeker. En dan volgt er een groener deel van de route. In de bossen dalen we een paar honderd meter af. Recent heeft het hier geregend, dus de modderige paden zijn soms glibberig en verraderlijk. Maar tegen half vijf ’s middags lopen we dan het dorpje Stanton binnen.
Taxichauffeur Tamas had ons vanochtend getipt zeker even bij de Mount Inn langs te gaan voor een afsluitend drankje. Helaas blijkt die gesloten. We keren terug naar de auto op de public car park en rijden terug naar ons huisje in Alderton. Tijd voor het dagelijkse opfrisritueel.
Als we allemaal weer schoon en fris in de mooie kleertjes zijn gestoken is het tijd om te gaan eten. We besluiten het te proberen bij een Indiaas restaurantje Crystal Rivers in Tewkesbury. We krijgen van alles lekkers voorgeschoteld. Geroosterd vlees, groenten in een zoete saus, kip in een boterjus, naan. Op één bakje na, met een onbekende substantie, was het allemaal erg lekker. Tegen een uur of half negen keren we terug naar het huisje. We hebben nog even contact met het thuisfront, voordat we mooi op tijd naar bed gaan.
