Na een heel rustige nacht aan het westelijke eind van de wandelroute worden we wakker in hotel Posthuys. Vandaag staat, na de prachtige etappe van gisteren, de tweede etappe op het programma die ons zal terugbrengen bij de veerboot. Maar uiteraard beginnen we de dag met een lekker ontbijtje. Dan pakken we de tassen weer in en kunnen we weer op pad.
Allereerst lopen we, via het Pad van Zes, terug naar het Noordzeestrand. De eerste kilometers volgen we opnieuw de kustlijn. Wat een serene rust op de ochtend, met alleen wat gekwek van een paar vogels en het eindeloos aanspoelen van de golven op het strand. Bij het Pad van Twintig nemen we de duinopgang en komen we terecht in een uitgestrekt en wat vlakker duingebied. Er grazen hier diverse soorten schapen. In de verte zijn nog breed gehoornde runderen te zien. We steken zo bijna het eiland over van noord naar zuidzijde, en bijna aan het eind van dit pad slaan we linksaf de bossen in. Via duidelijk aangelegde paden komen we weer terug het duingebied in. We passeren een veerooster waar staat aangegeven dat er divers loslopend vee is en je minimaal 25 meter afstand mag houden. En nog maar net het gebied in wordt onze route versperd door een paar rode ossen die niet direct van plan lijken een andere houding aan te nemen.
Hier gaan wij nooit op een fatsoenlijke manier het pad kunnen vervolgens. We moeten omlopen. Langs de afrastering komen we een paar honderd meter verder terecht op een ander duinpaadje. We besluiten toch te willen terugkeren naar de hoofdroute en steken, met de ossen in onze ooghoeken, een heidegebied over. Het voelt wat spannend aan. Wat nou als die beesten ons opmerken? Waar kunnen we dan heen. We stappen flink door en komen na een paar minuten terug op de hoofdroute. We ruim voorbij die ossen, dus wanen ons voorzichtig veilig. Toch lopen we de volgende 20 minuten extra alert en regelmatig over de schouder terugkijkend door.
Opnieuw komen we aan bij een stukje bos. Via de rechte paden zigzaggen we tussen de percelen door en komen aan op het verharde Pad van 30. Dit blijkt één van de grote fietsroutes en hier treffen we richting het middaguur ook diverse fietsers. Parallel aan de Noordzee lopen we langs het fietspad richting bewoonder wereld. De vuurtoren komt weer in zicht en tegen half één komen we na een forse klim weer aan op de 40 meter hoge Vuurboetsduin. Bij een uitzichtpunt kijk je prachtig uit richting de Noordzee, en hier valt pas op hoe diep de vallei hier beneden ligt.
Langs de vuurtoren, die inmiddels gesloten is, dalen we af naar het dorp. We willen opnieuw een paar boodschappen doen bij het tijdelijke pand van de Poeisz aan dit eind van het dorp, voordat we het laatste deel zullen lopen. Inmiddels beginnen we ook wel aardige trek te krijgen. Via de Badweg steken we voor een laatste keer het eiland over richting de Noordzee. Aan het eind van de Badweg steken we de duinen over en komt de forse strandtent ’t Badhuys in zicht. Hier gaan we lunchen. Een mooi plekje, direct aan het strand.
Na een lekkere lunch gaan we verder en lopen via het Noordzeestrand naar het oosten. We ronden Kaap Bol, één van de duidelijk hogere duinen bij het noordelijkste stukje Vlieland. Ten hoogte van vakantiepark Stortemelk beklimmen we de duinen en komen we aan op het vakantiepark. De route doorkruist het park en gaat vervolgens via het bos oostwaarts. We steken de meest oostelijke weg, de Fortweg, over en passeren het laatste stuk duinen. De paadjes worden steeds smaller en de begroeiing lijkt gevarieerder dan eerder.
Bij het meest oostelijke puntje van Vlieland steken we voor de laatste keer de duinen over. Precies op het moment dat veerboot “Vlieland” langs vaart steken wij ons hoofd uit boven de duinen. Deze boot zullen wij straks ook betreden voor de terugreis. We slaan rechtsaf op het strand en volgen zijn richting naar de haven. Op deze opnieuw zeer warme dag is het wel fijn dat de laatste kilometer opnieuw door de bossen is. Ten hoogte van de veerkade komen we de bossen uit. We zijn ruim op tijd en besluiten nog even een welverdiend ijsje te halen in het dorp.
En dan zit het er alweer op. De veerboot vertrekt en zal ons in anderhalf uur terugbrengen naar de vaste wal. Onderweg vermaken we ons met door Steven meegebrachte spelletjes en het begluren van de activiteiten van de kapitein en stuurman vanaf het zonnedek. Dit was echt een prachtig weekend. Mooie route. Eindeloze rust. En heerlijk om dit samen met je 11-jarige knul te mogen ondernemen. Wat een rijkdom!
De route
De tweede dag-etappe is die vanaf het hotel aan de westkant van de route al zigzaggend terug naar de bewoonde wereld. Afsluitend over het Noordzeestrand en via de oostkant terug naar de haven.
