Tijdens het Drenthepad-project een klein intermezzo: ik ga met onze zoon Steven de Waddelwandelen-route op Vlieland lopen. Deze route bestaat uit twee dagetappes en vooraf boeken voor voor de overnachting daartussen een kamer in hotel Posthuys. Nu nog hopen op wat mooi weer en dan genieten met z’n tweetjes.
We rijden ’s ochtends vroeg eerst naar Harlingen. Hier ligt de veerboot klaar bij de terminal van Rederij Doeksen. De poorten gaan open in het havengebouw en even voor negen uur mogen we naar binnen. Hoewel we in de auto nog wat regen hadden opgemerkt klaart het flink op en vertrekken we vol in de zon de Waddenzee op. Na iets meer dan een uur doemen de contouren van land op. Het blijkt de zandplaat Richel die net oostelijk van Vlieland ligt. Vanaf hier betrekt de lucht steeds meer en wordt het erg grijs. Met een grote boog draait de vaarroute linksaf, om Richel heel en dan zie je de hoge duinen aan de oostkant van Vlieland. Nog even de binnenhaven voorbij en dan komen we aan bij de veerkade op Vlieland. We kunnen beginnen!
Klaar voor de start!
Deze Waddenwandelen-route wordt gemarkeerd met de geel-rode vlaggetjes voor streekpaden. We lopen de karakteristieke Dorpstraat door van het enige dorpje op het eiland: Oost-Vlieland. Halverwege, ten hoogte van het Kerkplein, vinden we iets verscholen in een steegje aan de linkerkant de eerste markering. Door dit smalle steegje komen we aan op de Waddendijk en volgen deze.
Aan de rand van het dorp halen we een laatste boodschapje bij de tijdelijke locatie van Poeisz Supermarkt, en steken dan de weg over. Direct mogen we beginnen aan de beklimming van een flinke trappenpartij. Hier klim je de Vuurboetsduin op waar je 40 meter hoger aan komt bij de voet van de knalrode stalen vuurtoren. Hij is open voor bezichtiging, maar wij moeten nog een flink eind lopen en slaan eerst even over. Inmiddels wordt het weer een stuk warmer. De zon breekt definitief door en onverwacht wordt het zomers warm.
Het pad verdwijnt de bossen in wat daarmee ook voor wat verkoeling zorgt. We maken nog een korte stop bij een kleine spiraalvormige uitkijktoren en volgen dan weer de route. Mogelijk missen we een paar markeringen, maar na een tijdje komen we ten hoogte van moestuinen aan op de Postweg. De ene autoweg die het dorp verbinding met de westkant van het eiland. Bij een camping van Staatsbosbeheer zien we nog iets van bebouwing, en later bij de Oude Eendenkooi staat nog een woning. En dan bij een vogelkijkhut aan de Waddenzee is dat voorlopig het laatst gebouwtje dat we zullen zien.
Vanaf hier keren we weer het bos in, waarna de route overgaat in een prachtige vallei en duingebied. Kilometerslang komen we niemand tegen. En bij opnieuw een klein uitzichtpunt zien we dat dat waarschijnlijk ook de volgende kilometers zo zal zijn. Uitgestrekte duinen, vogels, wat schaapjes, maar verder niets dan rust… tot…
Pauze bij het Posthuys
We bij het Pad van Zes weer op een weggetje uitkomen. We komen aan bij het Posthuys. Dit hotel-restaurant staat op de gehele kaart van Vlieland ongeveer in het midden, maar blijkt het laatste publiek toegankelijke pand van het eiland te zijn. Onze etappe van vandaag is nog niet helemaal afgelopen, maar omdat we best wel zin hebben in een lekker koud drankje nemen we hier kort een pauze.
Voor het laatste deel van deze etappe gaan we vanaf het Posthuys, op het smalste deel van het eiland eerst zuidelijk langs de Kroonpolders. Dit kweldergebied staat bol van de vogels. Bankjes, informatiebordjes en een vogelhut geven hiervoor nog wat meer faciliteiten. Aan het eind van de polders slaan we rechtsaf en lopen onder de polders door naar het westen. Het is inmiddels flink warm en na een half uurtje komen we toch nog een paar gebouwtjes tegen. Maar deze zijn duidelijk niet voor ons toegankelijk. Grote afrastering en hekken maken duidelijk dat wij hier niet gewenst zijn. Het blijkt de militaire basis Vliehors de zijn. Vanaf hier gebruiken zij de hele linker helft van het eiland als oefenterrein, onder andere voor luchtaanvallen. Vandaag wordt er niet geoefend en is op een radarstation na geen enkele beweging zichtbaar.
De route steekt het eiland nu over naar het noorden, en daarmee komen we aan op het Noordzeestrand. Ik ben vaker op waddeneilanden geweest, maar nog nooit heb ik zo’n kaal en rustig strand meegemaakt. Zowel wij in alle richtingen kunnen zien treffen we alleen in de verte een meneer op leeftijd met een hond. Verder niemand. Het maakt de leegte bijzonder, bijna overweldigend. Over het strand waar het nu laag water is lopen we langs de waterrand ’terug’ naar het oosten. En na een paar kilometer moeten we de duinen beklimmen. Vanaf het strand was dit niet gemarkeerd, maar op de kaart zien we dat we hier terug lopen naar hotel Posthuys. Vanmiddag hier al een drankje gedaan, maar nu onze verblijfplaats voor de nacht.
Omdat we toch nog een paar boodschappen waren vergeten nemen we eerst nog gauw een lijnbus naar het dorp en halen de vergeten tandborstel, en wat lekkers voor in de avond. Het hotel heeft zelf een oproepbare pendelservice die we bellen om weer terug te komen bij het hotel. Dan is het eerst tijd voor avondeten. We eten heerlijke gerechtjes in het restaurant waarna we de kamer opzoeken en de rust in gaan. Morgen dag 2.
De route
De eerste dag-etappe is die vanaf het dorpje Oost-Vlieland naar het westen. Bij hotel Posthuys maak je nog een ommetje van een kilometer of vijf rondom de Kroonpolders en terug over het Noordzeestrand. De aangegeven route loopt daarbij op dan één nog iets verder terug, maar dat pakken we er morgen bij.
