Een zondag waarvoor mooi droog weer voorspeld wordt is een uitstekend uitgangspunt voor een wandeling. Omdat het OV te wensen overlaat voor een volgende etappe van het Drenthepad besluit ik op zoek te gaan naar een alternatief voor deze dag. Het wordt een NS-wandeling, en wel die vanaf station Assen. En de kinderen gaan mee! Even de routebeschrijving en een kaartje downloaden, en gaan!
Vanaf Drachten rijden we in 40 minuten naar Assen, waar we vanwege de zondag kosteloos kunnen parkeren direct voor het station. Langs het metershoge standbeeld van een hond lopen we het fietstunneltje onder het spoor door. Via de Vredeveldseweg loop je Assen uit over een betonnen fietspad. Wanneer dat eindigt gaat de route over in een onverhard pad langs het stroomgebied van de Drentsche Aa, hier lokaal bekend als het Deurzerdiep. Langs dit pad zien we een aantal grafheuvels liggen. Volgens de lokale informatieborden gaat het om meerdere heuvels uit de bronstijd.
Bij de Rolderhoofdweg steken we het water over en nog net voor het voormalige horecapand vervolgd de route zich weer langs het water zuidwaarts. Via de ‘achteringang’ komen we midden in het kleine dorpje Deurze uit. Een dorpje van voornamelijk oude boerderijtjes, en her en der een moderner woonhuis. Honderd meter verder lopen we het dorpje al weer uit en komen we opnieuw op een onverhard pad uit. Gelukkig heeft het niet al te veel geregend, al is ondanks dat het pad wel flink glibberen.
Na een paar kilometer loop je met een bocht het bos in ter hoogte van voormalig zorgcentrum ’t Ruige Veld. Gezien de vele bouwcontainers en afzetlinten is het op dit moment niet in gebruik en wordt er vooral verbouwd voor toekomstig gebruik. Wij lopen het bospad verder en komen een paar minuten later aan aan de Bosrand in Rolde. We volgen de wandelroute tot aan de Kerkbrink met het zicht op de 15e-eeuwse Jacobuskerk. Hier zullen we kort van de route afwijken omdat we wat warms willen halen. We gaan lunchen bij De 3 Heeren in het centrum van Rolde. De sfeer zit er direct om 12 uur al prima in, omdat zo’n 25 mountainbikers hier net voor ons zijn neergestreken voor een kom soep.
Wij bestellen een tosti, uitsmijter en uiteraard warme chocomelk. En als we het eten weer op hebben gaan we door. De eerst volgende korte stop is bij de bekende hunebedden in Rolde. Deze oude begraafplaatsen zijn ca. 3300 voor onze jaartelling opgericht en staan op dit moment bekend als de hunebedden D17 en D18, waarvan de laatste er duidelijk in completere staat uitziet vanwege eerdere restauraties.
Vanaf de hunebedden kruisen we een stukje van de Pieterpad-route waar ik een jaar (en vijf dagen) geleden nog met Baudien langs liep, voor de toen vijfde etappe op ook een koude januaridag. Over het voormalige spoortraject lopen we langs het eveneens voormalige treinstation van Rolde. Al sinds 1947 niet meer in functie, maar zeker nog herkenbaar als een “Type Derde klasse Standaardstation” van de Nederlandsche Spoorwegen. Even later slaan we linksaf en kort daarna rechts een smal pad in.
Dit pad loopt langs de Balloërkuil. Tegenwoordig niet meer dan een flinke kuil in het bos, maar volgens lokale verhalen zou hier honderden jaren geleden rechtgesproken zijn in de vorm van volksvergaderingen volgens het Germaanse recht. Vanwege die geschiedenis zou het een lokale toeristische trekpleister zijn, waar eerder zelfs koningin Emma een bezoek zou hebben gebracht. Mooi, we lopen verder en sluiten weer aan op het voormalig spoortracé.
Even later maken we een kort uitstapje naar rechts (noordelijk) waar we de Kampsheide oversteken. Dit is een bijzonder afwisselend natuurgebiedje, wat dit uitstapje meer dan rechtvaardigt. Iets noordelijker dan vanmorgen passeren we opnieuw het stroomgebied van het Deurzerdiep. Over een leuk vlonderpad komen we aan bij het Poepenhemeltje. Dit is een soort primitief eiland/burgt/schans bouwwerk waarmee ooit een grote legertent zou zijn beveiligd.
Het pad kronkelt verder in dit drassige gebied. Via de bosrand lopen we terug, steken de Rolderhoofdweg over en lopen zo langszamerhand Assen weer in. We lopen over het voormalig landgoed Valkenstijn, waar nu alleen nog wat gerestaureerde lijnen van fundamenten zichtbaar zijn. Dan het laatste stukje van de route. Over de Steendijk lopen we naar het spoor en komen dan al gauw weer aan het het treinstation. Via het stationsgebouw met het bijzonder driehoekige dak passeren we via de voetgangerstunnel de spoorlijnen. We halen nog gauw wat lekkers voor de terugrit en rijden dan weer naar huis. Het was een leuke afwisselende route. Zeker voor herhaling vatbaar en dan eens op een zomerse dag.
De route
