Deze keer heb ik een solo-weekendje ingepland. Ik zal twee etappes van het Pieterpad gaan lopen. De eerste dag van Millingen a/d Rijn naar Groesbeek, en dan de volgende dag door naar Gennep.
Omdat de eerste etappe met zijn 21 kilometer wat langer is, vertrek ik mooi op tijd uit Drachten. Op naar Groesbeek, waar we vorig jaar nog met het gezin onze zomervakantie genoten hebben op camping de Oude Molen. Toen al sprak de omgeving ons erg aan. Prachtige glooiende heuvels en afwisselende bossen. Na twee uurtjes sturen rijd ik op de rand van Duitsland het laatste dorpje voor Groesbeek in: Wyler. Waar ik word staande gehouden door een verkeersregelaar. Er blijkt een wielertocht te zijn. Of ik even een 10 minuutjes geduld wil hebben.
Nadat de wielerkaravaan voorbij is geraasd mag ik doorrijden. Maar niet in de richting van Groesbeek, want die weg is in verband met de wielerronde vandaag eenrichtingsverkeer, en in omgekeerde richting. Nou mooi. Ik maak rechtsomkeert en kom via allerlei omwegen, een half uurtje later toch aan op bestemming. Gelukkig had ik wat marge in mijn planning, en met nog enkele minuten over, parkeer ik de auto net buiten het centrum van Groesbeek. Hier pak ik de bus naar Nijmegen. In Nijmegen de overstap naar Millingen aan de Rijn, en tegen het middaguur word ik afgezet op de startlocatie van vandaag. Ik kan beginnen!
De grens opzoeken
Al gauw ben je het dorp uit, en loop je over de Hoefseweg. Een grindpad wat na een kilometer uitkomt op de Duitse grens en vanaf daar ook de grens volgt. Anders dan een iets andere bouwstijl valt het niet echt op dat je hier aan iedere zijde van weg elk in een ander land bent.
Een aantal kilometers loop je zo redelijk rechtdoor over de Nederlands-Duitse grens. Een sympathieke protestboer geeft nog onbedoeld netjes de route van het Pieterpad aan. Net voorbij een bed & breakfast met bijzonder decoratie in de tuin, valt op dat direct over de grens de bovengrondse stroomvoorziening is, met houten palen en bedrading. Iets wat je in Nederland eigenlijk niet meer ziet.
Ten hoogte van camping De Zeelandsche Hof eindigt de verharde weg en wordt je de landen in gestuurd. Hier begint de lucht flink te betrekken, en hoewel Buienradar hiervan alles ontkent vallen er toch wat lichte druppen uit. Achteraf meer dreiging dan daadkracht. Gelukkig maar. Het pad, dat ook de grens markeert, kronkelt een paar kilometer door, waarna je bij een oud en krakkemikkig grensbruggetje rechts afslaat, een bomenlaan in. Aan het einde weer linksaf en dan op naar het dorpje Leuth. Onderweg komt je nog langs de imposante boerderij Plezenburg, waar ook de officiële Pieterpad wandelgids melding van maakt.
Dan kom ik aan in het dorpje Leuth. Bij de eerste boerderij wordt ik begroet door vele ooievaars, waaronder een stel die een nest gebouwd hebben op een silo bij de boerderij. In het dorpje zelf is op het moment niet veel te beleven. Je slaat linksaf en dan passeert je Leuth door de rechte hoofdstraat. Aan de andere kant van Leuth loop je langs de rivierdijk weer richting de grens. Aan de dijk heeft een boomstamkunstenaar een vogel uitgehakt uit een oude stam.
En weer een grens over
Een dijkopgang later mag je in een onoverzichtelijke bocht de dijk oversteken en loop je opnieuw op de grens af. Bij grenspaal 643 en de brug De Boog, beide genoemd in de Pieterpad-wandelgids, loop je Duitsland weer binnen. Na een ruime kilometer kom je aan in het kleine dorpje Zyfflich. Hier is niet veel bekijks, en aan de westkant van het dorp kom je aan bij het Wylermeer.
Via een bruggetje en een schiereilandje sluit het Duitse deel van de route zich af en kom je aan op het grote kruispunt bij de N325 aan de rand van Beek. Ook hier blijkt de weg afgezet, want dezelfde wielerronde blijkt ook hier langs te komen met het parcours. Wanneer het peloton is gepasseerd mag ik oversteken en loop ik langs de Filosofenbeek naar de rand van het bos. Hier start direct een vrij steile beklimming. In hemelsbreed 150 meter maak je flink wat hoogtemeters de Duivelsberg op.
Bovenop kun je met een paar trappenpaden nog wat hoger komen, maar dan eindig je op een met hagen omheinde bult. Hoog, maar je ziet daar niets van. Ik loop deze bult weer af en volg het pad aan de oostkant. Dit pad komt namelijk uit bij een iets lager gelegen uitzichtpunt. Hiervandaan zie ik het dorpje Zyfflich weer rechts voor mij liggen. En helemaal in de verte herken ik de Sint Vituskerk van Hoch-Elten, waar ik tijdens etappe 16 nog met Baudien ben langsgelopen.
Aan de andere kant van de Duivelsberg neem ik even plaats bij de Buitenbar van het pannenkoekenrestaurant. Een koud colaatje doet het prima. Ook om de bijbestelde kleffe appelpunt weg te spoelen. Ik loop verder de berg af en kom aan bij de parkeerplaats bij de Duivelsberg. Het is niet direct duidelijk waar het Pieterpad mij heen voert, dus ik volg gewoon te weg. Maar na een paar honderd meter op een 60 km baan, met wielrenners, toeterende auto’s en nog geen enkele nieuwe routeaanwijzing besluit ik toch even de wandelgids te dubbelchecken. “Steek rechts schuin de parkeerplaats over”. Ohja, ik ging links met de weg mee. Ok, dan moet ik terug. Bij de parkeerplaats vind ik redelijk verscholen in de bosjes aan de overkant toch het juiste paadje.
De heuvels boven Groesbeek
De laatste kronkelpaadjes tussen de bomen door en dan loop je uit de bossen, de prachtig glooiende heuvels boven Groesbeek in. Wat een mooi gezicht zo’n lappendeken van weilanden met een paar koeien, en graanvelden volop in productie. Even verderop is de Canadese oorlogsbegraafplaats te herkennen aan de kenmerkende rood-witte vlag en het monument er naast.
Ten hoogte van een boerenerf met boerencamping steek je het weggetje Derdebaan over. De route vervolgd zich over de zijkant van het erf, want toch wat onwennig overkomt. Alsof je de boer hier zou storen. De route versmald en er blijft een uitgesleten paadje ter breedte van een paar wandelschoenen over. Opnieuw de heuvels in en een twintig minuutjes later kom je aan bij de Zevelheuvelenweg boven Groesbeek, waar ik nu voor de derde keer de wielerronde tref.
Langs de Galgenwei en de opvallende rotonde met ijsbeer en jongetje loop je het dorp in. Via de hogergelegen Panoramaweg maak je nog een klein ommetje om vervolgens bij de Hervormde kerk de eindigen. Bij de naastgelegen ijssalon bestel ik nog even een gekoelde traktatie voordat ik terugloop naar m’n auto.
Voor de overnachting heb ik een hotel geboekt in het nabijgelegen Gennep. Dat is ook de eindlocatie van de etappe van morgen, dus dat valt prima te combineren. In een kwartiertje rijdt ik naar Gennep en kan ik inchecken bij Hotel-Restaurant-Cafe De Kroon, midden in het centrum aan de Markt. Na een kleine wandeling is er verder niet veel open hier en neem ik plaats bij De Kroon voor een prima avondmaal. Morgen de volgende etappe!
