Gisteren liep ik nog etappe 12 samen met Marjan en de kinderen. Toen zijn we van Holten naar Laren gelopen. Vandaag loop ik zelf verder, terwijl de anderen zich zullen vermaken bij de kinderboerderij.
Na een prima ontbijt bij ons hotel in Barchem rijden we in een kwartiertje naar de startplaats van vandaag: Laren. Direct bij de Protestantse Kerk in het centrum begint deze etappe. Vanaf hier loop je al snel het dorp uit waar aan de Lenderinkstege een informatiebordje een laatste blik op Laren geeft. Net door de bocht bevind zich rijkelijk gedecoreerd olifantenpaadje. Een Klompenpad volgens het Welkom-bord. Ik ben niet bekend met dit fenomeen, maar later deze etappe zal ik nog een aantal maal het Klompenpad kruisen.
Ik steek het spoor van de lijn tussen Zutphen en Lochem over en een paar minuutjes later ook het Twentekanaal via de smalle stalen Dochterensebrug. Vijfhonderd meter zuidelijker ligt het riviertje de Berkel. Vanuit de Pieterpad-wandelgids had ik al de hint gezien om hier een klein uitstapje te doen. Loop je hier 10 minuutjes langs het riviertje richting Lochem dan kun met behulp van een klein handbediend pontje de Berkel oversteken voor een bezoek aan de Staringkoepel. Zo bedacht, zo gedaan.
Via een smal wandelpad loop bereik je het pontje. Door middel van een gespannen touw en katrollen kun je de pont in beweging krijgen. Wel wat stroef, dus dit is gelijk wat ochtendgymnastiek. Gelukkig is de oversteek maar een klein stukje. Aan de overkant aangekomen kom je op een klein landgoed rondom de Staringkoepel. Dit theehuisje is rond 1850 gebouwd door Constantia Staring, een dochter van dicher A.C.W. Staring. Na hevig verval is het gerenoveerd en in 2004 opnieuw geopend voor het publiek. Je kunt dit theehuisje vrij bezichtigen en genieten van het prachtige uitzicht vanaf de balkons op de eerste verdieping.
Natuurlijk laat ik ook even een berichtje achter in het handgeschreven gastenboek, waarna ik terugkeer naar het voetgangerspontje. Samen met een paar andere toevallige passanten maak ik de oversteek terug. Bij het bankje “De bastiaanbank” plaats ik de Happy Stone die we gisteren bij Holten hadden gevonden. Daarna loop ik weer terug naar de hoofdroute.
Vanaf hier trek je over de Oude Vordenseweg de bossen in. Na een paar kilometer bosweggetjes, slaat de Pieterpad-route plotseling rechtsaf en steekt een grote grasweide over. Aan de overkant van deze weide kom je aan bij een imposante bomenlaan waar jonge boompjes tot in perfectie uitgelijnd staan. Dit blijken de tuinen van landgoed Het Enzerinck te zijn. Een buitenplaats rond 1835 gebouwd door de Vordense burgermeester Panhuys en zijn vrouw Charlotte Staring. Een andere dochter van de eerdergenoemde dichter. Via de bossen rondom dit landhuis kom je uiteindelijk uit bij de oprijlaan die een prachtig zicht geeft op dit imposante woonverblijf.\
Aan de westkant verlaat de route het terrein en dan steek je de weg over richting Kasteel Den Bramel. Dit gebouw is nog ouder en dateert uit circa 1725. Je komt via de zijkant van het erf naar het kasteel toegelopen. Via een oprijlaan met enorme bomen verlaat je het landgoed en wordt het kasteel achter je steeds kleiner.
Je keert hier terug op de Almenseweg en loopt via wat kleine buurtjes al gauw Vorden binnen. Over het spoor links, langs het station en dan aan de andere kant van het dorp de weg oversteken. Hier loop je de laatste oprijlaan op. Die van Kasteel Vorden.
De 13 etappe van het Pieterpad zit er op! Daarmee ook de eerste helft van de hele route. En het eerste deel van de officiële wandelgids. Tot en met hier zitten er 250 officiële Pieterpad-kilometers in de beentjes. Met de kleine uitstapjes en de extra stappen van en naar OV- en startplaatsen komt daar nog zeker 10% bij. Deel 1 is prachtig. Op naar de rest!
Marjan en de kinderen staan op de afgesproken tijd hier op de parkeerplaats bij Kasteel Vorden. Wij vermaken ons later die middag nog met een bezichtiging van Paleis Het Loo, waarna we terugkeren naar het hoge Noorden.
