Terug bij het begin. Drie weken geleden sloten we in Zuid-Limburg onze tocht over de Nederlandse Jacobswegen af. Nou ja, bijna dan. Eind 2023 begonnen we in het Friese Sint Jacobiparochie met het eerste wandelgidsje: Jabikspaad. Alleen begint het Jabikspaad in twee richtingen: de oostelijke route via Stiens en Leeuwarden. En de westelijke route over Franeker en Winsum. Toen kosten we voor oost, waardoor we destijds het westelijke deel hebben overgeslagen.
Vandaag keren we terug naar Sint Jacobiparochie. Onder vergelijkbare omstandigheden als toen: fris, koud en kaal. Maar zoals altijd superveel zin om weer wat meters te maken. We willen eindigen in Franeker, dus parkeren de auto daar in een woonwijk en carpoolen naar Sint Jacobiparochie.
Tegenover de Groate Kerk parkeren we op het kleine parkeerpleintje achter het kunstwerk. Voor dit deel hadden we toen al een reserve stempelkaart besteld. Dus op naar het stempelkastje dat om de hoek hangt. We stempelen deze locatie af alleen merken dat de reserve kaart van een andere papiersoort is gemaakt. De eerste was aan de buitenkant glad, en binnenin gewoon wat ruwer papier. Ideaal voor stempels die daardoor snel in het papier trekken en mooi opdrogen. Deze nieuwe stempelkaart is echter aan beide kanten glad, waardoor de inkt niet zo snel opdroogt.
De paden op, de landen in
De stempel is binnen, dus kunnen we gaan. Deze keer trekt de route westelijk, en via het toepasselijke Westeinde en Westerweg lopen we het dorp uit, de wijde weide wereld in. Een wat grauwe blauwgrijze lucht en natte gerooide akkers waar alleen nog klei ligt. Even buiten het dorp moeten we linksaf een kleiner pad in.
Al na een paar kilometer komen we aan bij het volgende dorp: Minnertsgea. Waar we de afgelopen maanden langs het Ziltepad veel gelijksoortige kerkjes aantroffen, zien we hier juist heel verschillende exemplaren. De geel met witte Groate Kerk vanmorgen in St. Jabik, onderweg zicht op het koepelje van de kerk van Sexbierum. Hier in Minnertsgea een vierkante horen, waarbij het bovenste deel kleiner is, en er los bovenop getakeld lijkt te zijn. We doorkruisen het dorp en slaan direct aan de zuidwestkant weer linksaf tussen de weilanden door.
Op wederom een paar kilometer lopen komen we aan bij het volgende dorpje: Ried. Met een kleine 500 inwoners een compact dorpje, direct aan de route van de Friese elfstedentocht. Jaren geleden stond ik hier nog eens midden in de nacht Maarten van de Weijden aan te moedigen toen hij diezelfde tocht zwemmen probeerde te volbrengen.
Stempelen in Ried, maar toch niet
Via een smal kerkpad lopen we rond de Walburgakerk van Ried, en komen we aan de Hoofdstraat aan bij het eerste stempeladres onderweg. Echter lijkt dit juist het volop in verbouwing te zijn, dus lopen we verder. Dan komen we anderhalf kilometer na Ried al bijna aan bij het volgende dorpje Boer. Waar we heel toepasselijk bij een boerenerf aan de linkskant van de weg ook een Jabikspaadstempelpost aantreffen. Nij Elgersma State staat er op een groot ijzeren bord.
We lopen naar de woning en bellen aan. Al snel wordt er open gedaan. De vrolijke mevrouw verexcuseert zich: ze wilde net vertrekken, maar zal snel even de stempel pakken. Wanneer ze terugkeert heeft ze haar man die ook nieuwsgierig is naar de gasten meegenomen. Hij verteld meestal de stempels te zetten. Maar nu is mevrouw eerder aan de deur. We krijgen een mooi exemplaar bijgedrukt en groeten de aardige mensen gedag.
Aan de overkant van de weg lopen we langs de rode Mariakerk en de compacte dorpskern. Daarna trekken we verder over een steeds wat smaller wandelpad zuidelijk. Over een houten bruggetje steken we de Skalsumer Feart over en lopen we oostelijk richting de Schalsumerweg. Hier passeren we door een tunneltje de snelweg A31 tussen Leeuwarden en Harlingen. Aan de overkant van het tunneltje loop je direct het dorpje Schalsum in.
Natte inkt
Ook in Schalsum kunnen we een stempel halen. Bij een huisje aan de rechterkant van de weg treffen we opnieuw een stempelkastje aan voor zelfbediening. Het stempelkussen is erg net, dus we moeten weer echt even wachten voor de inkt goed gedroogd is voordat we verder kunnen. Net na Schalsum kom je al vrij snel aan bij de buitenranden van Franeker. Via het voormalig buurtschap Arkens wat bestaat uit een aantal boerenerfen, komen we achter sportcentrum Bloemketerp aan in Franeker zelf. Voor mij een bekende omgeving omdat hier eerder familie woonde, direct aan deze wandelroute.
Langs de volkstuinen en de Noordergracht lopen we het oude Franeker bolwerk op. Dan via de Froonacker en Zilverstraat het oude centrum in. Langs het kleine Korendragershuisje, en het planetarium van Eise Eisinga. Bij de Martinikerk hoopten we nog een stempel te kunnen vinden, alleen is de kerk helaas gesloten. De route zit er op, maar wij lopen nog een stukje van de route af. Jan zijn moeder en zus wonen aan de andere kant van de stad en Baudien vind het een leuk idee om even een gebakje langs te brengen.
Bij de banketbakker tegenover het planetarium halen we wat lekkers en lopen dan de stad door. Helaas blijkt de familie ziek en houden we de visite daarom van korte duur.
