Deze pagina is onderdeel van de miniserie Cotswold Way 2025.
De derde wandeldag parkeren we in het dorpje Old Sodbury. Er is weinig parkeergelegenheid, waarna we besluiten achter de lokale The Dog Inn te parkeren. We lopen naar de afgesproken plek bij de St. James the Baptist Church bovenaan de heuvel en beginnen het inmiddels traditionele insmeerritueel. Precies op tijd komt chauffeur Matthew ons oppikken. Matthew heeft al heel wat ritten gehad deze ochtend. Hij was om half 5 al begonnen, omdat je dan mooi voor de drukte op kan. Wanneer we hem vragen hoe het zit met de weinige fietsers in de regio, verteld Matthew ons dat hij zelf graag op zijn mountainbike fietst op het speciale fietspad tussen Bristol en Bath. Kilometertje of 15, drie pubs onderweg, hij vind het heerlijk. Ooit zou hij de Cotswold Way ook nog wel eens willen lopen. Maar als ex-militair had hij eerst wel genoeg van al dat gesjouw.
Matthew zet ons netjes af bij de St. Mary’s Church in Wotton-under-Edge, waarna we kunnen beginnen. Na een startfoto lopen we langs een beekje het stadje uit en komen we op één van de steilste stukken van de gehele route. Met stijgingspercentages van ruim 35% is het even aanpoten om hier de Blackquarries Hill op te stoempen. Tussen de koeien door, graanvelden en stukjes bos, steeds wat hoger.
Somerset Monument
Aan de andere kant van de heuvel komen we via Wortley en Alderley weer richting een hoge toren te lopen. Bij Hawkesbury Upton komen we aan bij het Somerset Monument. Een net iets oudere toren van de Tyndale Monument van gisteren. Maar qua hoogte en bouwstijl vergelijkbaar. Wat wel opvallend is, is dat deze toren buitenom een uitzichtballustrade heeft. Bij de Tyndale toren blijf je binnen. De Somerset Monument is niet vrij toegankelijk, dus we lopen weer verder.
Op redelijk vlakke hoogte lopen we de komende zes kilometer door de velden en stukjes bos. Het is opnieuw toenemend warm en we waarderen de soms schaarse plukjes schaduw. Via Little Sodbury komen we aan bij onze bestemming in Old Sodbury: the St. John the Baptist Church. We brengen een kort bezoekje aan de kerk en lopen dan de scenic route naar beneden.
Bij the Dog Inn nemen we plaats voor ons bluswater: koude cola! Wederom flinke glazen, die met smaak gedronken worden. We keren terug naar ons huisje in Sherston om te douchen. Terwijl Jan daarna het dorpje inloopt voor boodschappen, probeert Baudien bij het verblijf zelf aan eieren te komen. De verhuurder heeft namelijk een ren, waar je volgens de instructies verse eieren kunt halen. Helaas hebben we geen muntgeld en kunnen we niet elektronisch betalen. Dus geen eitjes voor het ontbijt… (stay tuned)
Uitstapje naar Castle Combe
De drie langere wandeldagen zitten in de pocket. En voor zo meteen willen we nog één van de highlights van de Cotswolds bezoeken. Het dorpje Castle Combe ligt in de buurt, en we hebben de tijd om het te bezoeken. Al als we op het dorpje toerijden zien we ongewoon veel auto’s geparkeerd staan aan de kant van de weg. We proberen met een rondje door het dorp nog een plaat dichterbij te vinden, maar moeten dan toch concluderen dat we ook moeten aansluiten bij de rest.
Castle Combe staat bekend om de fotogenieke authentieke bouwstijl. Kleine stenen huisjes, houten deuren, they love it. Je kunt praktisch geen boekje of website over de Cotswolds openslaan zonder een foto van Castle Combe aan te treffen. Best knap voor een dorpje met slechts drie straatjes en een doorsnede van 150 meter. We maken een paar foto’s en vinden het dan wel weer mooi geweest hier.
Op de terugweg gaan we eten bij de Salutation Inn net buiten Castle Combe. Opnieuw een traditionele inn. We nemen plaats in een soort boerenschuur met een hoog dak. Ook de aankleding van deze ruimte staat in het teken van het boeren leven. Deze keer staat onder andere een Fish & Chips op ons menu. Wanneer we na het eten willen afrekenen bedenkt Baudien dat dit misschien wel de plek zou kunnen zijn om alsnog aan een paar eieren te komen. Vanmorgen was het mislukt bij de ren, maar een restaurant gebruikt ook een hoop eieren? Ze vraagt het de bediening, die in eerste instantie opkijkt van de vraag voor een paar rauwe eieren. Maar ze is vastberaden het de kok te vragen. En ja hoor, even later komt ze met een tweetal kippeneieren terug. Die mogen mee, voor nop!
We keren terug naar het huisje in Sherston en kruipen opnieuw achter een film. We kijken “Going in Style”, waarbij een groepje mannen op leeftijd besluit een bank te beroven. Na de vermakelijke film kruipen we ieder onze bedjes in voor de laatste nacht hier in rustige Sherston.
