Na een overweldigend eerste seizoen op de Cotswold Way in 2024, plannen we al gauw een twee en afsluitende wandelweek voor het jaar er op. In november plannen we de eerste zaken voor de nieuwe trip: een datum, de overnachtingen en de autotrein tussen Frankrijk en Engeland. De rest komt later wel. En zo vliegt het jaar voorbij.
364 dagen na de start van ons 2024-seizoen in The Cotswolds melden we ons opnieuw bij de carpool in Joure. Opnieuw rond half zeven in de ochtend. Opnieuw met Patrick als toegewijd chauffeur. Opnieuw met fantastische weersverwachtingen aan de overkant van Het Kanaal. En daar komt ook Baudien al aangereden, dus zijn we compleet! Op naar the UK!
In een kleine vijf uren rijden via de polders, Antwerpen en Gent naar Calais. We komen mooi op tijd aan bij de incheck terminals, en kunnen ook nu weer vervroegd aan boord. De boarding pass wordt uitgeprint en we mogen oprijden naar de ontvangsthal. Maar nog voordat we parkeren ziet Baudien op de aankondigingsborden dat ons oproepnummer er al op staat. We moeten direct door. Geen plaspauzes, geen lunchtijd, direct naar de trein.
We vertrekken rond het middaguur, en de trein brengt ons in 35 minuten naar de overkant. Door het tijdverschil komen we er ongeveer op het zelfde (aangepaste) tijdstip aan. En kunnen we aan het begin van de middag beginnen aan het Engelse deel van de trip. Het weer is droog, her en der wat wolken, een graad of 22 en dat zou zich de rest van de week moeten voortzetten als we de verwachtingen mogen geloven.
Twee uurtjes later passeren we aan de westkant van London het bekende vliegveld Heathrow, en even later Windsor Castle. We zijn bijna op de helft van het Engelse deel van de heenrit. Ten hoogte van Swindon wordt het wat donkerder door de betrekkende lucht. Wanneer we even later de snelweg M4 verruilen voor de tweebaans A-weg naar het noorden is het eventjes nat. Een verfrissend buitje, want de buitentemperatuur daalt direct een graad of 5.
Welcome back in the Cotswolds
Via Norton en Sherston kronkelen we door het steeds heuvelachtiger West-Engelse landschap richting ons verblijf in Dursley. Hier hebben we vooraf via Airbnb een leuk huisje geboekt aan de Broadwell Terrace, een zijstraatje net buiten het centrum van het dorp. We treffen een typisch Cotswolds huisje aan, gebouwd van gele steen, saliegroene betimmering en van binnen ingedeeld met compacte knusse vertrekken. Elk een slaapkamer, een terrasje deels in de schaduw, dikke prima.
We pakken onze spullen uit en lopen daarna nog even naar de lokale Sainsbury’s supermarkt voor ontbijtspullen voor de volgende dag. Voor het avondeten had Baudien thuis al inkopen gedaan en bij terugkomst bij het huisje is het tijd om dat klaar te gaan maken. Spagetti it is!
Om de beenspieren even los te maken van de lange autorit besluiten we na het avondeten nog even een blokje om te lopen. Vanaf het huisje vinden we een korte route waarbij we een klein stukje van de heuvels ten noorden van Dursley kunnen meepakken. En direct zijn we alweer verkocht aan de mooie omgeving. Glooiende weides. Riante landhuizen, die prachtig contrasteren met de donkere regenluchten die langstrekken.
Dan is het tijd om het bed op te zoeken. Er staat een pittige wandelweek voor de boeg, en het zal toch eerst weer even wennen zijn in een ander bed, met andere omgevingsgeluiden, en een matrasformaat dat niet is afgestemd op personen uit ’the land of the giants’. Weltrusten!
De wandeldagen
De wandeldagen zijn opgenomen in een aantal opvolgende pagina’s:
