Vandaag kunnen we carpoolen en rijden we samen naar Pieterburen voor een dagje op het Ziltepad. De dag begint al warm en zonnig en de verwachtingen zijn plaatselijk ruim boven de 20 graden. We parkeren net als de vorige wandeling bij het grote parkeerterrein in het centrum bij de voormalige zeehondenopvang. Wandelschoenen aan, rugzak om en stappen met die beentjes. Langs de dorpsvaart lopen we Pieterburen uit en komen langs keurig gerangschikte akkers te lopen. Eindeloze lijnen en velden. Wat er allemaal geteeld wordt weten we niet precies.
Na anderhalf uur komen we aan in het dorpje Eenrum. Dit is ook het eerste dorpje wat je doorkruist als je het Pieterpad loopt. We brengen kort een bezoekje aan de kerk van Eenrum, in het centrum. Volgens een gedenksteen is de kerk al in 1646 gebouwd. Onder in de toren leiden steile houten trappen naar een zolder. Voor ons geen toegang, dus lopen we door naar het hoofdvertrek. Het voelt er fris en klam en het ruikt er naar nat pleisterwerk. Naast de bruine houten banken en het witte pleisterwerk is er nauwelijks aankleding in deze kerk wat het een sobere uitstraling geeft.
Vanaf Eenrum lopen we de Handerweg in richting het oosten. Onderweg lijkt het wel te sneeuwen. De bomen hier geven wit pluizig zaad af wat voorzichtig neerdwarrelt en door de wind witte bermen oplevert. Via Saaxumhuizen komen we aan in het dorpje Den Andel. Hier staat een bijzonder kerkje, waarbij de toren los en rechts van het kerkgebouw staat. Nauwelijks hoger dan het gebouwtje zelf, waardoor het lijkt alsof deze er met een kraan is afgetild. Van binnen is dit kerkje een stuk kleurrijker dan die zonet in Eenrum. Roodbruine tekeningen van metselwerk, diverse versieringen en decoratiever aangekleed.
Het Andelster Ommetje
Als we Den Andel uitlopen gaat de route van het Ziltepad onverhard verder over een pad dat lokaal het Andelster Ommetje wordt genoemd. Je loopt een paar kilometer over de slootwallen langs de landbouwgronden. Omdat er ergens de verkeerde kant van de sloot kiezen hebben we onderweg wat hindernissen te nemen. Stalen hekken beklimmen, kruipend onder het schrikdraad door. Uiteindelijk komen we aan in Westernieland, het laatste dorpje aan de route van vandaag. Via de Kaakhornsterweg en langs een boerenerf komen we weer aan in Pieterburen. De hoogste tijd voor een verfrissend drankje.
Vorige keer hadden we bij het binnenlopen van Pieterburen een kleine theetuin gezien in een gebouwtje naast de Petruskerk. Laten we kijken of dat open is. En jawel, en is nog plek op het terrasje van Bertje Jens dat omgeven is door fleurige bloemen en planten. De kaart met drankjes en gebakjes is her en der wat alternatief en dat nodigt uit tot het proberen van lekkere smaakjes. We bestellen de carrot cake en nemen er een drankje bij. Lekkerrrrr!
Dan is het tijd om huiswaarts te keren. We lopen langs het startpunt van het Pieterpad terug richting de parkeerplaats, totdat er geroepen wordt. Is dat voor ons? “Marie José! Marie José?” Een stel dat net een auto staat uit te laden kijkt ons, en met name Baudien, ongelovig maar ook blij aan. “Marie José! Toch? Marie José?” Verschrikt, opgewekt, de mimiek van de heer en dame vliegt alle kanten op. Totdat Baudien haar zonnebril oplicht en het stel zich plotseling excuseert.
Ze zien nu dat het niet om Marie José gaat. “Jij hebt niet toevallig een tweelingzus, Marie José? En komt niet toevallig uit Eijsden?“. Nee helaas meneer en mevrouw. De Jacobswegen zullen ons binnenkort wel een keer naar Eijsden voeren, maar verder is Baudien zelf ook niet op de hoogte van het bestaan van een tweelingzus aldaar. In lichte verwarring wenst het stel ons een fijne dag. Bijzonder te zien hoe overtuigd ze waren, hahaha 😄.
Routekaart
Deze rondwandeling bij Pieterburen voert je in ongeveer twintig kilometer langs:
- Eenrum
- Saaxumhuizen
- Den Andel
- Westernieland
