Het is weer zover. Meters maken op de Jacobswegen. Stappen zetten in onze zoektocht. Afgelopen oktober zijn we geëindigd in het Duitse bedevaartsoord Kevelaer, toen we de derde etappe van Jacobspad Limburg liepen. Voor dit weekend staan etappes 4 en 5 op de planning. Met een iets andere indeling, zodat het beter uitkomt met de overnachting en de verdeling van de kilometers over de dagen.
We carpoolen vanuit Heerenveen en op dit vroege tijdstip van rond de 7:15 uur is het nog volledig donker. We trekken naar het Duitse dorpje Walbeck, waarvandaan we ieder uur om bijv. 10:32 uur een bus kunnen pakken. Met een verwachte aankomsttijd van 9:34 uur op de navigatie lijkt het spannend of we wellicht zelfs een bus eerder kunnen pakken. Maar haasten is wel het laatste wat we willen, dus rijden rustig in zo’n twee en een half uur naar Walbeck, een half uurtje over de grens bij Venlo. Ruim op tijd parkeren we de auto bij de sportvelden en lopen in een paar minuten naar de bushalte, waar we net na 10 uur komen aanlopen.
Busje komt zo…
De vertrektijdentabel geeft inderdaad “10:32 uur G” aan. Dat klopt, maar wat is die G? In de legenda lezen we dat het in het weekend een belbus betreft. Die je moet reserveren. Een half uur van tevoren, want anders komt ‘ie niet. Een half uur tevoren?!? Dat is nu! Direct bellen we het reserveringstelefoonnummer. Over anderhalf uur, om 11:32 uur is de eerste optie. Want we zijn één minuut te laat voor de reservering van de bus over 29 minuten. Waar we meestal de Deutsche gründlichkeit waarderen, zit die ons nu even dwars. De meneer aan de andere kant van de lijn geeft met zuchten en kreunen duidelijk aan dat er geen flexibiliteit mogelijk.
Baudien duikt direct in de creatieve en oplossingsgerichte modus om te bedenken hoe we deze 90 minuten bonustijd kunnen invullen, terwijl de gevoelstemperatuur hier voorbij het vriespunt ligt. Als volleerde padvinders vijlen we allereerst met een kiezelsteen een paar scherpe puntjes van de ritsen van Jan zijn nieuwe wandelbroek.
Een editie van “Wat vind je niet zo snel(le) bij die Bushaltestelle?” levert een paar roestvrijstalen M12 moertjes en twee niet meer zo verse uien op. Daarna bedenkt Baudien een cardiocircuit-training waarbij de fietsenrekken moeten geslalomd, de stoeprand gestoeprandtikt (20x), en daarna afsluitende Jumping Jacks (10x) in het bushokje. Naast het eigen plezier en de toch wel gewenste lichaamswarmte, levert het ook wat merkwaardige blikken op van toevallige passanten.
Rond half twaalf komt er een taxibusje voorrijden. We rijden in een twintig minuutjes naar Geldern waar we moeten overstappen op de trein naar Kevelaer. Hier krijgen we eveneens wat bonustijd. Der zug ist ein bisschen später. Gelukkig is het ritje zelf maar kort en worden we net na het middaguur in Kevelaer afgezet. We lopen naar het eindpunt van de vorige keer: de grote basiliek in het centrum van Kevelaer.
Brrrrrrrrrrrr
Het is best heel fris. We zijn goed aangekleed, maar het windje zorgt voor een koud aangezicht. Niet alleen van de omgeving, maar ook het eigen gelaat. Brrrrrr. Vanaf Kevelaer loopt de route buiten uit. Vooral rechte asfaltweggetjes, tussen kale akkers door. Na een paar kilometer komen we aan in het dorpje Twisteden. Hier kunnen we een stempel halen bij de Quirinuskirche midden in het dorp. De deur is los en we bezoeken de verder verlaten kerk. Maar na een dubbele ronde langs tafeltjes, foldertjes, altaren en andere mogelijke bergplekken van een stempel moeten we opgeven. We proberen het nog even bij een aangrenzend soort bibliotheek maar ook die is gesloten. Helaas pindakaas. Op naar de volgende.
Vanaf Twisteden wordt het aanblik van de omgeving voornamelijk bepaald door kwekerijen. Kassen vol viooltjes, geplastificeerde velden vol met verrijdbare sproei-installaties die over tienduizenden kweekbakjes met heideplantjes hangen. Voorbij het dorpje Lüllingen wordt het beeld wat anders wanneer we in een strook bos komen te lopen. Het pad loopt langs de voet van een aantal immens grote windmolens. Hier net over de Duitse grens vaak voorzien van rode punten op de wieken. De naaldbossen houden ons daarnaast even uit de wind wat we wel heel erg kunnen waarderen.
Vanuit de bossen slaan we rechtsaf een weg in en zien we aan onze rechterkant de contouren van een groot slot door de bomen heen. Van buiten ziet het er prima onderhouden uit en de blauw-witte luiken geven het een ridderachtige aanblik. Hier zullen we vanavond terugkeren omdat we hier een kamer hebben geboekt. Maar nu eerst lopen we het slot voorbij.
Wederom langs kwekersvelden en kassen komen we aan in het dorpje Walbeck. Ook hier zou een stempellocatie zijn bij de lokale ijssalon. Met de huidige buitentemperaturen zitten wij niet op een ijsje te wachten, en omdat de salon er hypermodern uitziet en we meer houden van de authentieke locaties slaan we ook deze post even over. Mmm, helemaal geen stempels vandaag. Aan de westkant van het dorpje lopen we langs de sportvelden het dorp uit. Nog een laatste rondje tot aan de Maasstrasse en dan komen we weer aan bij de auto.
Een warme douche a.u.b.
Ondanks de goede kleding merken we dat wedeze middag toch wel wat zijn afgekoeld. We snakken naar een warme douche. Met de auto zijn we in een paar minuten weer bij het overnachtingsadres: Schloss Walbeck. De volle parkeerplaats en de muziek verderop verraden dat er hier feestelijkheden aan de gang zijn. De deurbel bij de receptie wordt niet beantwoord, maar wanneer we één van de feestgangers vragen of die weet hoe het hier werkt haalt hij hulp vanuit het hoofdgebouw. Een jongeman regelt onze aanmelding en we krijgen de sleutel voor kamer 7, direct boven de toegangspoort. We vragen nog een tip voor een goed restaurant in de buurt en krijgen de naam Venga in Kevelaer door.
Na de heerlijk warme douche stappen we opnieuw in de auto en rijden in 10 minuutjes naar Kevelaer. Venga blijkt een populair restaurant te zijn, aangezien de gastheer opschrikt wanneer we aangeven geen reservering te hebben. Gelukkig heeft hij nog plek op een tafel met late reservering, dus als wij binnen twee uurtjes kunnen afrekenen mogen we plaatsnemen. We worden vlot bediend en de burgers met patat smaken ons prima. Terug naar het verblijf. Nog een traditioneel escape spelletje om de dag af te sluiten en dan gaan de oogjes toe. Gute nacht leute!
