Vandaag beginnen we aan een fonkelnieuwe route: het Ziltepad. Niet alleen voor ons, want de route zelf is ook pas recent aangelegd. Sterker nog, hij is nog niet eens helemaal af. Even geleden zagen we een documentaire genaamd “It smele paad” voorbij komen op TV. Er werd onderzocht of het uiterste noorden van Nederland geschikt zou zijn voor een eigen langeafstands pelgrimroute. Het idee was om het hele noorden vanaf Den Helder tot Delfzijl te beslaan met een wandelroute in het teken van rust, reflectie en zingeving. In de documentaire werd de route op proef gelopen, aangezien deze pas in de loop van 2024 en later ‘af’ zou zijn. Omdat onze tocht op de Jacobswegen nu een andere planning vergt en we die niet elke twee weken kunnen lopen pakken we voor tussendoor dit Ziltepad op.
We beginnen bij de Sint Nikolaaskerk in het dorpje Hijum, dat hemelsbreed op slechts 3 kilometer van de Waddenzee af ligt. Dit is op dit moment de eerste Friese etappe op het Ziltepad, maar omdat de route in 2026 opgeleverd wordt vanaf Den Helder starten we eigenlijk nu ongeveer halverwege. Kwart over negen spreken we af bij het 12e eeuwse kerkje dat hoog op een terp gebouwd is. Volgens een beheerder waar we vooraf contact mee hadden kunnen we binnen een wandelgids en stempelboekje in ontvangst nemen. Maar we zijn te vroeg. Een bordje geeft aan dat de kerk pas vanaf 10 uur geopend is. Gelukkig zijn de wandelgidsjes met routekaart ook online in te zien en hadden we al een afdruk gemaakt van de route van vandaag.
Rondwandeling Hijum
Deze eerste loopdag op het Ziltepad lopen we een rondwandeling. Om en om zullen de komende loopdagen een verplaatsing naar een volgende kerk zijn, en daar daarna weer een rondwandeling. En zo door. We bekijken het routekaartje en volgen de aanwijzingen het dorp uit. Via het voormalige spoortraject van het Dokkumer Lokaaltsje lopen we over een dijkje naar het naburige Feinsum/Finkum. We kijken kort even bij het kleine Sint Vituskerkje, maar deze is ook gesloten. We lopen richting de hoofdweg Brédyk, en steken over, parallel aan de Finkumervaart, die o.a. bekend is van de elfstedenschaatstocht als het laatste stukje bij Bartlehiem.
Via diverse kleine weggetjes komen we aan de ‘achterkant’ Stiens binnenlopen. Ik ben hier ruim 40 jaar geleden geboren en heb er ruim 20 jaar gewoond. Maar deze kant van het dorp is dermate uitgebreid dat ik het eerste deel nauwelijks herken. Ter hoogte van de voetbalvelden aan de Truerderdyk ziet het er weer bekender uit en lopen we via de spoorwegovergang richting het centrum van het dorp. Rondom de Stienzer Sint Vituskerk lopen we via de Hege Hearewei het dorp weer uit richting het noorden.
Bijna een jaar geleden liepen we precies hier in omgekeerde route voor de eerste etappe van het Jabikspaad. Nu lopen we landen in en komen van asfaltweggetjes, naar gravelpaden tot een punt waar we onverhard de weilanden in moeten. Hoewel ik hier regelmatig in de buurt gefietst heb zijn deze kleine paadjes mij onbekend. Onderweg vinden we tussen de grijsbruine geploegde akkers een fleurig en kleurige bloemenstrook.
It kin wat lije
Dan komen we langs de prachtig gerenoveerde Slagdykster Mole. Oorspronkelijk hier gebouwd in 1864 voor het droogmalen van de polders boven Stiens, maar zo’n 100 jaar geleden buiten werking gekomen en in verval geraakt. In 2008 is de molen gerenoveerd en in ere hersteld.
De paden worden modderiger en natter. We komen aan bij het dorpje Alde Leije waar we een ouder stel en hun kleinzoon treffen. Ze komen uit Delft en lopen nu een meerdaagse op het Elfstedenpad tussen Harlingen en Dokkum. Wij maken net als hun een klein rondje door dit dorpje en vervolgen onze weg.
Na ruim drie uur lopen komen we weer aan in Hijum. We lopen opnieuw naar de Sint Nikolaaskerk en komen aan bij de ingang. Binnen horen we een duidelijk mechanische klik op de interval van een klok. We openen de deur en zien op een verdiepingsvloer in de onderkant van de toren een heel oud ijzeren slingeruurwerk. Tandwielen, een zware slinger, spoelen met touw. De eenvoud van vroeger, met een precisie waar generaties lang de tijd van hebben kunnen aflezen.
We lopen verder het verwarmde kerkje in en zich achterin een prachtige eikenhouten stand van het Ziltepad staan. Een wandelgids met de routes, menugids met regio-geïnspireerde gerechten en een meditatiegids voor verbondenheid en bezinning. Alles is even mooi gestileerd en vrij verkrijgbaar voor de geïnteresseerde wandelaar. Ook vinden we er een stempelboekje, en een stempel die we direct kunnen afdrukken bij het vakje voor etappe 11.
Wat is dit allemaal netjes verzorgd door de organisatie rondom het Ziltepad. We zijn erg benieuwd naar de volgende routes, maar dat is voor een volgende keer!
Routekaart
Deze rondwandeling van bijna 17 kilometer loopt vanaf Hijum, via Feinsum
