Tot Mildam deze wandeldag. Dat is dus ook waar we ’s ochtends afspreken om daarna naar de start in Aldeboarn te carpoolen. Het thema wat ik deze week meekrijg voor in het dagboek is ‘Labyrint’. Baudien heeft hiervoor weer een prachtige tekening gemaakt. Vandaag is alweer de vierde dag op het Jabikspaad, waarbij we etappes 10 t/m 12 zullen gaan lopen. De vorige keer eindigden we bij de Doelhoefkerk in Aldeboarn, en daar starten we vandaag. Maar niet voordat we een jarige mevrouw die net een flinke bos bloemen bezorgd krijgt feliciteren. Hierdepiep, hoera!
We lopen Aldeboarn uit in de richting van Akkrum, maar in tegenstelling tot twee weken geleden, nu aan de zuidkant van het riviertje de Boorne. Als we nog geen kilometer onderweg zijn komen we bij een kruispunt geen enkel merkteken tegen. Zitten we wel goed? Of blijkt het dagthema voorspellend en zijn we nu al verstrikt in het doolhof van Friese binnenwegen? We pakken de wandelgids er bij. We blijken inderdaad een eerdere afslag gemist te hebben. Via een korte alternatieve route komen we weer terug op het hoofdpad.
Aan het einde van de Van Sminiawei komen we aan op de oude Rijkstraatweg tussen Leeuwarden en Heerenveen. In mijn jeugd zijn we hier vaak langsgereden op weg naar verjaardagen, Sinterklaasvieringen, en andere al dan niet familiaire evenementen richting Heerenveen en verder. Maar sinds de opening van de snelweg A32 die hier pal naast ligt is het hier op de Rijksstraatweg een stuk rustiger.
Vlak voordat we bij de ophaalbrug over de Hooivaart zijn staat er een bordje “Kapelle”, rechtsaf. Omdat er ook een sticker van het Jabikspaad is opgeplakt besluiten we een kijkje te nemen. Langs een paar boerenerven lopen we naar het kerkgebouwtje. Er staat een informatiebord over het Jabikspaad met onder andere een lokaal verhaal over kluizenaar Dodo/Doede. Hij zou in het jaar 1231 als wonderen verrichtend kluizenaar hier omgekomen zijn toen een stenen kerkje is ingestort. Later is er op deze plaats een klooster gesticht wat ook een aantal malen is verwoest. Uiteindelijk is op dezelfde plaats in 1818 de huidige Kapelle gebouwd.
Na een rondje over het terrein lopen we weer terug naar de Hooibrug en vervolgen onze route onder de A32 door. We komen aan in Haskerdijken en worden aangesproken door een meneer die zijn tuin staat op te ruimen. We verstaan de man niet helemaal zo op afstand, maar horen ongeveer dat we niet hier het bos in moeten, maar via het volgende kruispunt moeten teruglopen. Wanneer we de aanwijzingen volgen en vanaf het kruispunt het bos willen inlopen zien we hier een informatiebordje dat dit bos is ingericht in de vorm van het woord ‘dodo’. Wij zullen met het de luchtfoto op het bordje moeten doen, want ook vanaf deze kant is het bos niet begaanbaar omdat het veel te drassig is. Dus we lopen door op de route.
Al gauw komen we aan bij de Leeuwarderweg. Hier zou onze eerste stempelpost van vandaag moeten zijn. Inderdaad zien we op de brievenbus bij nummer 260 een sticker van het Jabikspaad. We lopen de oprit op en zien dan in de woonkamer een mevrouw opstaan en naar het TV-meubel lopen om iets uit een lade te pakken. Wij lopen door naar de voordeur van Janke, zo staat aangegeven. Maar Janke komt achterom. Zo gaat dat hier. We mogen even meelopen naar het terras waar we op de glazen tafel een stevig aangedrukte stempel krijgen met de beeltenis van de Kapelle van Haskerdijken. Janke is pragmatisch van aard en plaatst de stempel in het eerste en beste vakje wat ze ziet, en ook mooi midden op een pagina in het dagboek. We bedanken Janke en gaan weer verder. Inmiddels al flink richting lunchtijd komt Heerenveen gelukkig rap dichterbij.
Maar nog geen etenstijd voordat we de tweede stempel hebben opgehaald. In Heerenveen komen we direct aan de route aan bij de Parochiekerk van de Heilige Geest. We bellen aan bij de pastorij en een vriendelijke meneer die opent ziet direct waar we voor komen: “Jullie komen voor de stempels. De zoveelste al vandaag.“. Hij haalt de stempel op en we krijgen hiermee de tweede van vandaag toegevoegd aan de stempelkaart. “Willen jullie anders de kerk ook nog even bezichtigen?“. Via een halletje in de pastorij krijgen we toegang tot het iets wat frisse en donkere kerkgebouw, waar we helemaal zelf mogen rondkijken. Zo alleen in een lege kerk, enorm stil, het is indrukwekkend. We maken een paar foto’s en gaan dan eindelijk opzoek naar wat te eten. We komen terecht bij Grand Cafe ’t Gerecht in het centrum van Heerenveen.
We worden vlot geholpen maar dat mag ook wel met de inmiddels stevige trek van kwart over twee. Het 12-uurtje en de kipsaté laten we smaken, en dan gaan we er weer vandoor. Nabij het Abe Lenstra voetbalstadion passeren we opnieuw de A32, nu in de richting van De Knipe. Via een aantal weggetjes en paadjes komen we aan op het terrein bij Museum Belvedère, aan de poort van landgoed Oranjewoud. In dit gebied geven de lange rechte kanalen een terugblik op het verleden van de veenafgravingen.
Midden in dit gebied torent de 30 meter hoge Belvedère-toren boven de bossen uit. De in 1924 gebouwde uitkijktoren van gewapend beton brengt je via een aantal trappen naar een achthoekig uitzichtplateau ruim boven de omliggende boomkruinen. De ranke betonnen constructie is verder hol, waardoor een blik van onder naar boven of andersom een labyrint-achtig schouwspel oplevert.
Dan rest ons nog de laatste ruime kilometer over de kaarsrechte Molenlaan naar Mildam. Hiermee zijn we alweer over de helft van onze route op het Jabikspaad, maar nog maar aan het begin van onze reis.
Routekaart
De route van onze vierde wandeldag begint in Aldeboarn. Via Haskerdijken, Heerenveen en Oranjewoud komen we na 24 kilometer aan in Mildam waarmee de twaalfde etappe van het Jabikspaad eindigt.
