Beide vorige wandelweekendjes half augustus hebben we afgesloten met buiten zwemmen. Maar gezien de weersberichten zal dat dit weekend niet aan de orde zijn. De zwemkleding is ingeruild voor regenkleding. Nu de laatste etappes naderen neemt ook de reistijd en -afstand toe. Met een regenboog bij vertrek, rijd ik in bijna drie uur de 280 kilometer naar Montfort. Ik parkeer aan het Rozenhofje naast de Coop supermarkt, precies op de eindlocatie van etappe 23. Even verderop neem ik de bus naar Roermond. Iets verlaat komt de bus aan op het treinstation waar ik moet overstappen. Net op tijd! En al 6 minuten later maakt de trein zijn stop in Swalmen. Hier moet ik er uit. Wat vliegt de tijd zeg. Alweer een maand geleden ronden wij hier etappe 22 af met de terugreis. Nu sta ik aan het begin van een nieuw, ditmaal solo, wandelweekend.
Nou ja, begin. Het treinstation ligt aan de noordkant van Swalmen, en het Pieterpad loopt langs de andere kant. Er stappen nog meer Pieterpad-wandelaars hier Swalmen binnen. In een kleine 10 minuten loop ik naar de eindlocatie van de vorige keer, de Markt aan de voet van de Sint-Lambertuskerk. Op dit moment is er een kermis opgebouwd op dit klein. Attractie de Grande Spectacle is nog dicht. Dan maar mijn eigen grote spektakel aanvangen.
Om de kerk heen loop je zuidwaarts door het dorp. Na het oversteken van een kruispunt slaat de route van het Pieterpad schuin rechtsaf. Langs een mooie witte en net onderhouden woning een heel smal paadje in. Het kromme paadje wordt steeds rechter, de bomen steeds hoger, en dan loop je af op de oprijlaan van Kasteel Hillenraad. Privé eigendom, dus je mag het erf niet betreden, maar een fotootje maken kan altijd.
Vanaf hier loopt het pad linksaf te bossen in. Na een paar kilometer kom je net langs het dorpje Boukoul, hier op nog geen kilometer van de Duitse grens. Het begint wat te druppen, dus komt de regenhoes alvast over de rugzak. Maar de bui blijkt mee te vallen. En al heel snel klaart het weer op. In de beschutting van stukjes bos wordt het eigenlijk zelf nog warm. Even verderop staat opnieuw een flink statig woonerf. Dit blijkt Kasteel Zuidewijk Spick. Ook hier privéterrein, dus zonder bezoekje vervolg ik mijn route.
Pas op! Prikkeldraad!
En dan slaat het pad haaks linksaf. Een ijzeren draaihekje om fietsers te weren en dan een heel smal glibberig paadje. Aan de rechterkant een houtwal (verhoogde bomenrij) en aan de linkerkant een weiland, omheind met houten palen met prikkeldraad. Ik moet er niet aan denken hier een glijder te maken en dan van strik deze afrastering vast te willen grijpen. Gelukkig gaat het goed. Het pad komt uit bij een viaduct, en ik loop onder de N280 door met het zicht op een Praxis en Gamma die de oostkant van Roermond markeren.
Direct na het viaduct linksaf. Verderop mag ik rechtsaf door een houten hek. Hier staat aangegeven dat dit gebied vrij begraasd wordt, en dit paadje loopt langs een water wat de Spickerbroeklossing schijnt te heten. Ik tref hier geen grazers en steek verderop bij een aantal veeroosters de weg over. Dit maal langs een kaarsrechte sloot de weilanden in. Dan maak ik een klein uitstapje van de route af. Links neem ik een bruggetje en loop langs een soort boomgaard richting de uitkijktoren Het Spik, die hier op 100 meter van het Pieterpad staat. Naar het oosten zie je het kerkje van Asenray. Naar het westen alle bebouwing van Roermond, en naar het zuiden vallen vooral de grote schoorstenen van Rockwool op.
De IJzeren Rijn
Een paar kilometer verder loop je langs de N293 en passeer je de oude spoorlijn die de IJzeren Rijn werd genoemd. Via een fietstunneltje loop je onder de hoofdweg door. Hier zit in een voormalige tankshop een Subway. Komt dat even mooi uit dat ik het een lekkere trek meedraag. Een halve BMT gaat er wel in, en voor straks nog een chocolate cookie mee. Omdat dit het smalste deel van het industrieterrein van Roermond is, verlaat je het al snel en loop je weer tussen de weilanden door. Tegenover een recent aangelegd insectenhotel sla ik linksaf. Via een kronkelend fietspad tussen de hoge maisvelden door. Over een houten brug steek je de N293 over en kom je aan bij het dorp Melick. Met inmiddels 14 kilometer op de teller is het tijd voor een korte pauze. Ik haal een ijsje bij cafetaria De Pearsstal en gun de benen ook even rust op een bankje langs de Dorpstraat.
IJsje op, gauw weer verder! Via de landerijen die afwisselend vol staan met gras, mais en andere gewassen zie je in de verte twee hoge (kerk?)torens. Hier loop je duidelijk op af, en de wegwijzers geven aan dat dat waarschijnlijk om Sint Odiliënberg zou gaan. Wanneer je ten zuiden van Melick opnieuw de N293 oversteekt passeer je tevens het riviertje de Roer. En hier komt ook direct het zicht op die torens. Het blijkt inderdaad de basiliek van Sint Odiliënberg te zijn met de officiële naam: Basiliek van de heiligen Wiro, Plechelmus en Otgerus. Hoewel het Pieterpad net niet langs deze basiliek loopt neem ik toch even dit uitstapje mee en beklim de trappen van de heuvel naar deze parochiekerk.
Het Pieterpad doorkruist Sint Odiliënberg en ten zuiden loop je direct de bossen in die hier het Sweeltje genoemd worden. Aan de westkant verlaat je het bos en kom je bij wederom bij een pad wat vrij begraasd zou worden. En inderdaad, vlak voordat ik mijn eindbestemming binnenloop wordt ik begroet door een aantal runderen die zich tegoed doen aan het natte gras. Door de houten hekken heen, nog een laatste linksaf en dan ben ik alweer bij mijn auto aangekomen. De etappe van vandaag zit er op! Morgen zal ik hier terugkeren voor etappe nummer 24.
Ik overnacht deze nacht bij het Bastion hotel in Geleen. Daarvandaan rijd ik morgenvroeg in een paar minuutjes naar een P+R in Sittard, zodat ik vanaf daar op de trein kan stappen. Tot morgen!
Routekaart
