De tweede dag van dit wandelweekend kunnen we rustig opstarten met een ontbijtje in B&B Graaf ter Horst. We worden aan tafel bediend en het aanbod smaakt ons prima. Dan uitchecken en een paar boodschapjes doen bij de supermarkt. De B&B bevond zich vlak bij de beoogde ‘finish’ vandaag. Op die manier kunnen we redelijk vroeg starten; wel zo prettig met de wederom zeer warme weersverwachting. Dus we rijden in een paar minuutjes naar Swolgen, waar we de auto parkeren bij de Sint-Lambertuskerk.
De bushalte is hier direct aan de overkant en 10 minuutjes later worden we opgepikt. In een kleine 20 minuten volgen in omgekeerde volgorde de plaatsen langs het Pieterpad. Via Tienray, Meerlo en Wanssum komen we aan in Venray, waar we voor het laatste stukje OV mogen overstappen op de trein. Waar we hier gisteren nog met een sprintje de trein moesten halen, kunnen we nu rustig beginnen aan etappe nummer 20.
We starten vanaf het station en lopen langs het sportpark binnendoor naar de zuidkant van Vierlingsbeek. Met een paar houten trappen en bruggen steek je hier de heldere Molenbeek over. Voor de oplettende kijker is er een zoekplaatje toegevoegd van een beestje dat zich op de bodem van de beek voortbewoog.
Even later lopen we het dorpje Holthees binnen. We bezoeken kort even de Mariakapel, die volgens de informatieborden hier al vanaf de 15e eeuw een plaats voor bezinning en devotie biedt. Al ruim 20 jaar worden er geen zondagsdiensten meer gehouden. Wel wordt het gebouwtje steeds goed onderhouden en kunnen bezoekers er een kaarsje branden.
De weg buigt af richting het spoor, en langs het spoor lopen we niet alleen vanuit Holthees het naburige Smakt binnen. Ook steken we hier de (opnieuw) de grens tussen Noord-Brabant en Limburg over. Nog geen kilometer later loop je dit kleine lintdorpje alweer uit, en vervolgt de route zich over een klein paadje direct langs het spoor. Hier in de luwte van de verderop gelegen bossen warmt de omgeving alweer flink op.
Eerder dan gisteren gaat het voor verkoeling zorgende bosgebied, al snel over in zandduinen en heide. Er is met witte paaltjes een prachtige route uitgezet hier in de Boshuizerbergen. Maar vanwege de hitte kunnen we daar eigenlijk net niet goed van genieten. We ploegen rustig door het losse zand en komen aan de zuidzijde aan de rand van het bos. Even een korte pauze. We nemen plaats op een hekje en genieten in schaduw van het meegebrachte fruit.
Wanneer een andere Pieterpad-wandelaar, en zelfs nog een hardloper in lange kledij ons gepasseerd zijn vervolgen wij ook weer onze route. We slaan direct linksaf en komen op een pad wat even later uitkomt bij een oude rosmolen. De molen heeft een waterrad in de Oostrumsche Beek hangen, maar kon vroeger ook door een ros (= paard) rondgetrokken worden.
Het Pieterpad kronkelt langs de beekjes verder het bos door totdat we bij een bosrand de hoge cementfabrieken bij Wanssum zien opdoemen. De een nieuwe brug steken we een recent aangelegde rondweg over en komen aan in Wanssum. Inmiddels met ruim 14 km op de teller voor vandaag, is het de hoogste tijd voor een lunchpauze. Direct aan de route nemen we plaats bij het Van Wanssum Café. Het pand zelf heeft wat de uitstraling van een gedateerde voetbalkantine, maar buiten is met tentdoek een groot deel van een terras van schaduw voorzien. Dat past ons wel!
We bestellen o.a. wat lekker koud drinken en pittige tosti’s. Ook de typische worstenbroodjes (hoor: wochsten-bgootjes) mogen niet ontbreken. We raken kort aan de praat met een andere Pieterpadster uit Helmond. Ze geeft aan dat ze deze dagen 4 etappes zelf loopt. Zij vertrekt weer, en dan laten wij onze waterflessen nog even bijvullen.
De beentjes komen iets moeilijker op gang dan eerder, en we over de Sportlaan vervolgen wij de route. We komen langs voetbalvelden, een buitenzwempad en tennisbanen. Ten hoogte van de in de bossen verscholen Sint-Goarkapel lopen we de klaphekken door en steken we parallel aan de Molenbeek een weiland met koeien over. Aan de andere zijde steken we de weg over en komen dan aan bij ’t Kasteelke. Dit monumentale gebouwencomplex uit 1619 bestaat uit een aantal woonruimten, een voormalig kasteeldeel, poort en een binnenplaats. Hoewel het geen openbare weg betreft, loopt het Pieterpad dwars over dit terrein en door de poort.
Dan lopen we door Meerlo en zigzaggen vervolgens over allerlei paadjes en weggetjes naar Tienray. En wat zien onze oogjes daar? Een ijssalon! Deze ruime ijssalon Clevers met heel veel zitplaatsen en nog meer ijssmaken zorgt met dit warme weer bijna nog voor keuzestress. Wat zullen we nemen? We bestellen twee lekkere ijsjes en lopen verder.
Vanuit Tienray loop je nog een laatste keer de bossen in. Hier is de route opgefleurd door ene Yvonne Mulder. Zij heeft met diverse houten plakkaten haar taalkunsten ingezet voor een serie Pieterpadgedichten, zoals:
“De grootste krachtmeting is jezelf ontdekken, tegenkomen, overwinnen en doorgaan.”
Yvonne Mulder
En dan komt het laatste plaatsnaambordje in zicht. We zijn in Swolgen! De route en daarmee de 20e etappe zitten er op! Omdat het zweet ons overal uit gutst rijden we gauw nogmaals naar het zwemmeertje ’t Schaartven. Dit ligt ten slotte ook nog eens aan de route naar huis. Snel het verkoelende water in! En dan is het al weer zes uur geweest. Tijd voor wat avondeten. We hebben eigenlijk wel zin in een pasta, en zien online dat er een prima Italiaan in Boxmeer zou zitten. We sluiten het weekend af met een heerlijke tagliatelle met zalm.
In twee en een half uur rijden we, inclusief omleiding vanwege een afgesloten A50, terug naar het noorden. Laat op de avond blijkt het thuisfront ook al de rust in gegaan. Ook hier zal het warm geweest zijn. Margryt moet zelf nog een half uurtje verder sturen om thuis te komen.
Wat heb ik enorm genoten van dit weekend. De warmte was een aandachtspunt, maar bleek achteraf verrassend goed trotseerbaar. Ik voel mij enorm gezegend met ieder gezelschap dat tot nu toe heeft willen meelopen. Ieder die, ondanks dat ze steeds vooral zichzelf zijn, wellicht niet vermoeden dat ze ontelbare onuitwisbare herinneringen toevoegen aan mijn Pieterpad-avontuur.