Nummer 10 alweer! Het Pieterpad-project komt in de dubbele cijfers. Vandaag loopt Raoul mee, en zou dit dan de allereerste triathlon-versie worden? De zwembroek blijft thuis, evenals de fiets. We beperken ons tot het loop-onderdeel.
Na een ritje van iets meer dan een uur parkeren we in het dorpje Hellendoorn. Voor vele mensen bekend van het gelijknamige avonturenpark. Nabij het centrum bevind zich de kerk d’ Oale Grize, waarnaast een ruime gratis parkeerplaats ligt. Wel zo handig, gezien de andere parkeerplaatsen met parkeerschijf maximaal 1,5 uur bezet mogen worden. En ik verwacht niet binnen die tijd terug te zijn van de wandeling van vandaag.
Op deze paasmaandag blijkt er geen openbaar vervoer beschikbaar vanuit Hellendoorn. Dit werd afgelopen weekend thuis al duidelijk gemaakt door 9292.nl die op deze dag enkel cryptische foutmelding wist te produceren. Vandaar dat ik alvast een taxi gereserveerd had. Na een paar prijsopgaven per mail kreeg Taxibedrijf De Bruin de opdracht omdat die én beschikbaar waren op het gewenste tijdstip, én voor slechts 30 euro ons wilden verplaatsen naar ons startpunt in Ommen. De taxi was meer dan op tijd en de alleraardigste chauffeur met voldoende levenservaring bracht ons keurig in 16 minuutjes naar het treinstation van Ommen.
Landhuis Het Laer
Vanaf het treinstation lopen we eerst een stukje van de route af om een blik te kunnen werpen op landhuis Het Laer, dat zich net ten Noorden van het station bevind. Op de landerijen die al sinds 1382 in de geschriften zijn terug te vinden, staat op dit moment het 17e-eeuwse jachtslot in Franse stijl. Langs de ingegraven ijskelders van het landhuis, waar vroeger het winterijs uit de slotgrachten in werd bewaard om proviand te koelen, lopen we terug richting het spoor.
Het straatbeeld wordt langzaamaan bosrijker waarna we het heidegebied bij de Besthemerberg intrekken. Hier komt de hoge stalen uitkijkentoren die de top van deze berg markeert al gauw in zicht. Dit gebied willen wij uiteraard ook van boven bekijken, dus op naar de top. Via een aantal plateaus en iets meer trappen kom je boven aan in de 18 meter hoge toren. Deze gunt je een prachtige uitzicht over deze heide. Maar de toren geeft ook zicht op het volgende hoge punt waar het Pieterpad ons straks naartoe zal leiden.
Eerst nog een klein uitstapje naar het naastgelegen Bostheater Ommen. Dit amfitheater is in de jaren 50 aangelegd en in 2013 gerenoveerd. Sindsdien zijn er regelmatig optredens van bekende en minder bekende artiesten, op dit bijzondere plekje verscholen in de bossen. Vandaag niets dan rust. Geen bezoekers, geen publiek. Zo durf ik ook eens op een podium te staan 😀
We vervolgen de route. Iets verderop markeren een aantal enorme betonnen tegels de herdenking aan voormalig Kamp Erika, hier in de bossen bij Ommen. We steken de hoofdweg over en komen bij “De Steile Oever”. Beschrijvend voor de hoge oevers van het riviertje Beneden Regge. Weer een andere hoofdweg over en dan passeren we hetzelfde riviertje.
On top of the world
Na een klein stukje verharde weg slaan we linksaf, weer een heidegebied in. Na een paar honderd meter recht zandpad zien we links van ons de heuvels al aardig in hoogte toenemen. De verderop langsrijdende paardenkarren die stof doen laten opwaaien doen denken aan een oude western/cowboyfilm. Bij de waterpomp waar de paarden te drinken krijgen gaan wij zuidelijk. Dit wordt klimmen. Het pad wordt ruwer, op plekken zijn treden gemaakt en de hartslag neemt met de hoogtemeters toe. Als je dan op 78 meter hoogte de top bereikt sta je bovenop de Archemerberg. Hier vandaan heb je een prachtig uitzicht: Zwolle, Meppel, Ommen, Raalte, ze zijn allemaal goed te zien. Alleen Deventer, dat ook aangegeven staat op een stalen kompas, zien we door de waas in de verte niet goed liggen.
Aan de zuidkant van de berg dalen we af. Waar de bosrand begint treffen we “De Dikke Steen” aan. Naar verluid de grootste zwerfkei van de verre omstreken. Door de bossen lopen we richting het monument Park 1813, waarop een grote betonnen Leeuw uitkijkt over de omgeving. Dit park herinnert aan de onafhankelijkheid van Nederland. Waar er oorspronkelijk in 1913 nog een liggende leeuw werd geplaatst is deze na vernielingen in 1938 vervangen door het duidelijke exemplaar wat al zittend de heide aanschouwd en daarmee het aangrenzende paviljoen bewaakt. Het is nog net geen lunchtijd, dus we slaan de appeltaart nog even over. Jammer Raoul!
Twintig minuutjes later lopen we het dorpje Lemele in. Nu is het wel lunchtijd, wat goed uitkomt aangezien hier een eetcafé geopend is. We nemen plaats in het zonnetje en bestellen de naamgevende burger van Café De Driesprong. Een uitstekende keuze, aldus de ober. We gaan het meemaken! En inderdaad een heerlijke burger met lekkere garnering op een Italiaanse bol. Een prima lunchhapje voor in de pauze van onze wandeling. Aanrader! En dat De Driesprong in de praktijk aan een viersprong/kruispunt ligt zien we daarom maar even door de vingers.
Schone boslucht
We verlaten Lemele. Langs het deftige vakantiepark Hof van Salland, en langs het Overijssels Kanaal lopen we naar het volgende bosgebied. Middenin dit bos is o.a. het Sanatorium Krönnenzommer gevestigd. We besluiten een kijkje te nemen en doorkruisen het terrein. Het sanatorium is oorspronkelijk in 1902 aangelegd voor de bestrijding van tuberculose, in de heilzame boslucht bij Hellendoorn. Inmiddels is het een flink terrein met zowel panden van oudere architectuur, als daartegen afstekende nieuwerwetse woonblokken. Aan de andere kant keren we terug naar de originele route en lopen de laatste kilometer door het bos. Over de Noord Esweg loop je langs glooiende en soms bloeiende akkers richting Hellendoorn.
En daar is het bordje al. We zijn in Hellendoorn. Na vijf uren wandelen in de warme lentezon is het eerst tijd voor: ijs! Bij lunchroom&bakkerij Lorkeers halen we een heerlijk schepijsje. Daarna terug naar d’ Oale Grize kerk waar de auto geparkeerd stond. De wandeling zit er op. Dit was tot nu toe, ook deels door het prachtige week, één van de mooiste etappes tot nu toe. Een erg mooie en afwisselende omgeving. Ik denk dat ik deze nog wel eens wil lopen.
Omdat Raoul vanwege trainingskampen bekend is in de regio krijg ik nog een gratis sightseeing tour voordat we echt huiswaarts keren. Langs Nijverdal, de Grote Koningsbelt, de Motieweg met 10% hellingshoek en Raalte rijden we over Zwolle terug naar het Hoge Noorden. Inmiddels al stevig zin in avondeten besluiten we in Heerenveen nog even aan te schuiven bij restaurant Buurman voor een prima avondmaaltijd. Goeie tijden dit!
