In een spontane opwelling besluit ik op deze regenachtige dag het gezin te vragen of die ook willen meelopen met de oefen-etappe van het Pieterpad. Een proloog van 10 kilometer. Ondanks het mindere weer wil iedereen graag meelopen. Wandelschoenen aan, de rugzak soort van representatief vullen, en gaan!
Met een flinke regen parkeren we de auto begin van de middag op het ruime parkeerterrein bij het Zeehondencentrum Pieterburen. Vanaf daar lopen we binnendoor langs de Petruskerk naar het startpunt aan de Hoofdstraat. We verlaten Pieterburen en komen langs wat boerderijen uit op de Schaapweg.
Met de zeedijk in zicht komen we halverwege het monument voor de Linthorst Homanpolder tegen. Dit monument is in 1948 geplaatst vanwege een noodlottig ongeval tijdens de aanleg van deze polder in 1940. Een bus met werklieden kwam in botsing met een trein, waarbij 13 lieden het leven lieten.
We lopen verder en komen aan bij de zeedijk, waar de plaatselijke schaapskuddes meer dan hun best gedaan hebben de dijk op te hogen met hun uitwerpselen. Een kilometer westelijk komen we aan bij het kunstwerk De Wadloper, in 1982 gemaakt door de Nuiser kunstenaar Harm Blanken. Het is een stalen plattegrond/zeekaart van het wad, dat is opgetrokken tot een buste. Hoewel het volgens de documentatie eerder bij het dorp heeft gestaan heeft deze plek op de zeedijk wel iets bijzonders.
We dalen af van de dijk en lopen via een kaarsrecht voetpad van een paar kilometer weer terug naar het dorp Pieterburen. Met 10 km in de beentjes hebben we wel wat lekkers verdient en nemen voor een korte borrel plaats bij restaurant Waddengenot.
Een prima oefenrondje! En, de schoenen zijn alvast ingelopen voor het echte werk!
